Şu hayatta yaşamaktan en çok korktuğum şeydir.
iki türlü de zor olsa da yaşanmışlıkların pişmanlığı olması temenni edilen durum.
Pişmanlık olsa neyse dersin, bunun daha bir üst versiyonu da vicdan azabı.
Neyi seçersem seçeyim ömrümce üzerimde hakimiyet kuracak olandır.
fransız filozof henry bergson evrimbilimle harmanladığı "elen vitale" konseptinde insanın içinde doğuştan itibaren kendisi için hep en iyi olanı yapma eğilimi ve kabiliyetinin olduğunu öne sürer.

buna göre her insan; her an, kendisi için olabilecek en iyi kararları alır her zaman. ancak daha sonra şartlar değiştiğinde aldığı kararı içinde bulunduğu yeni şartlar altında tekrar değerlendirerek pişmanlık duyar. ona göre bu saçmadır,

t anında şartlar x,y,z'den oluşsun ve sana a kararını aldırsın,
t+1 anında şartlar bu kez w,q,p olmuştur ve sen t anında aldığın a kararını bu yeni şartlar altında tekrar değerlendirerek hatalı bulursun, oysa kararı aldığın anda şartlar senin aldığın kararı gerektiriyordu ve o an için alınıp alınabilecek en iyi karar oydu,

bu yüzden; pişmanlık saçmalıktır der.

bir de böyle bakın.
çok hata yaptım çok günah işledim çok canlıya insana zarar verdim ama hiç bir zaman vicdan azabıyla içten içe yanacağımı şuan çektiğim hibi acı çekeceğimi hiç düşünmemiştim çok insan kırdım şimdi ruhum içten içe kırılıyor. ömrüm boyu bu pişmanlığı duyacağım sanırim pişmanım yaptığım hatalardan.