öldükten sonra bile kaybetmeyen adam

(bkz: Mustafa Kemal Atatürk)

30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun...

Zordur böyle bir kadere nail olmak. Herkes ölünce kaybeder.

Cengiz han, büyük iskender, timur hepsi ölünce tuzla buz oldu. Tek akıllarda kalan yaptıkları katliamlar oldu.

Ama Mustafa Kemal Atatürk, gandi, Mandela böyle adamlar değil.

Kimse unutmaz böylelerini.

Sadece komutan olarak değil. Edison, ibni battuta, aiştayn, cahit arf VS. Bunlarda asla kaybetmez.

Ha birde bizim (bkz: kaybetmeyen adam) var.

(bkz: Cüneyt Arkın)

diktatörler ve tek adamlar kaybetmeye mahkumdur. devrinde herkes onları sever. ama gittiklerinde herkes onlara söver. hitler, saddam, kaddafi, feto, adnan oktar , adnan menderes vs..

Adını hatırlayamadım.

Çinli bir komutan vardı. Hastalıktan öleceği artık kesin. Zaten bir savaşın içindeler ve ölümü ordusunun moralini yerle bir edecek. Emir veriyor. Naaşından iç organları çıkartılıyor ve içi dolduruluyor.

Öldükten sonra yaşanan bir savaşta, askerleri onun naaşını bir tahtın üzerinde tülle kaplı bir yere oturtuyorlar. Savaşa hakim bir tepede duruyor. Kendi askerleri de düşmanı da onu hala yaşıyor zannediyor ve o gün yaşanılan çarpışmayı da ordusu kazanıyor.

Düşman generalinin, bunun bir oyun olduğunu anladığında sinir krizi geçirdiği söylenir. Çünkü bu generalin bütün derdi adını hatırlayamadığım dediğim adamı yenmek. Onun namını bitirip kendisi en büyük komutan olarak anılmak. Ama kendisi için kahredici olacak ki, adamın ölüsünü bile yenememiştir.

Başlığın manasını çözebilen varmı.

(bkz: zar adam)

Ömer hayyam ı herkes tanır, ama onu hapse atan, sürgüne gönderen sultanın, komutanın esamesi bile okunmaz.

Ulu önder mustafa kemal i unutturmaya çalışanların da sonu bu olacaktır.