bugün

katil bebek chucky.
gözümü kapatınca envayi çeşit cesedin gözümün önüne gelmesi sonrası tabi sabahlar olmasın.
Gece tuvalete gitmek. Bir düzine cin sanki beni bekliyordu. işleri güçleri yok ya. Çocukluk işte.
Darüșșafakada Freddy krugger elm sokağı filmini izledikten Sonra yatakhaneye giden Karanlık koridordan geçerken duydugum korku.
ben onlara bakmadığımda görmediğim insanların, ben bakmazken canavarımsı bir şeye dönüştükleri ve ben baktığımda tekrar insan suretinde bana göründükleri. varoluşsal gerçekliği ve nesnelliği sorguladığım arkaik dönemler..

ama hep hayali arkadaşımın bok yemesi. o fişfikliyordu böyle olduğu konusunda.
babaanne/anneanne evi.

normalde yaşadığım evden daha ıssız bir konumda, tek katlı ve uğultulu olmaları delirtiyordu beni.
gece karanlığında konuşulan dinî konuların korkmamda büyük etkisi vardı tabi.

çocukluk korkularım derin bir yara olarak kaldı bende. aşamadım hiçbirini. travmalarım mı korku oldu yoksa korkularım travmaya mı dönüştü bilmiyorum. saçma sapan paradokslar işte.
Köpekler.
Zamanla yok oldu gitti tabi, şimdi fırsatını bulursam gömleğimi parçalatana kadar oynuyorum.
Kaybolmaktı..

Bir kayboldum 40 yıl geçti..
biraz da salıncağı başkası kapacak korkusuydu bizimkisi...
Arılar.
Küçükken bi arı sürüsü kovalamıştı beni 3 4 yerimden de sokmuşlardı. Arı görünce bile kitleniyorum resmen travma oldu.
Davulcudur. Hala içimi bir fena edendir. Bu yaşımda bile sahur vakitlerinde gerilmeme, huzursuzlanmama ve kalbimde tuhaf kıpraşımlar hissetmeme neden olur.
kapalı yerde kalma korkusu.
-gerçi o hala var.
Yan komşumuz olan dedenin tipinden korkardım adam o kadar anlayışlıydı ki misafirliğe geldiğinde eşarp takardı swh

ismini unuttuğum ama sevdiğim dede; gerçekten çok özür diliyorum , affet çocuktum o zamanlar *
Ayağı yorganın altından çıkarınca birinin yakalayacak gibi olması hissiyatı.
karanlık korkusu. gerçi hala atlatabilmiş değilim ama.
Hiç unutmam bir bayramda hep beraber.oturmuşuz bütün akrabalar, muhabbet döndü dolaştı doğan çocuklar için Kurban kesmeye geldi. Ben beş altı yaşlarında ancak varım, çocuk aklımla anladım ki annemle babam içimizden birini kurban diye kesecek. Korkudan ağlamaya başladım ve neolduğunu sorduklarında söylediğim tek şey " anne nolur beni kesmeyin"di. Hal bu olunca bana takılmak için "o zaman kardeşini keselim" cevabını verdiler. Kıyamadım kardeşime bu sefer de "onu kesmeyin beni kesin" diye hönkürmeye başladım. Duygulandım şimdi sözlük.
gece mutfaktan çıkarken ışığı kapattıktan sonra koşarak odaya geçmek.
Arkamdan birisi geliyormuş hissiyatı

Veya

Acayip canlıların sırtıma çıktığını zannetmek.

Ne koşardım lan*
Cin. Hala korkuyorum.
Teletabilerde bir aslan vardı ondan çok korkardım hatırladım duygulandım şimdi.
Dolaptaki temiz kıyafetlerin üzerinde minik minik cüceler yaşar.ve sen her dolaptan elbise aldiğinda cüceler buna sinirlenir ve gece yatağına gelip seni ısırırlar.

Küçükken çıplak gezmeme neden olan bu korkunç bilgiden ötürü abime şükran borçluyum.
yatak korkusu, evet. uyurken bacaklarımı hep kendime doğru çekerdim. daha sonra alışkanlık haline geldi. bu alışkanlığımı ancak ergenlik çağına girince bırakabildim.

hep o sezercik'in üvey annesini korkutmak için yatağa koyduğu yaratık yüzünden.
çişe gidemediğimiz anlardır. ah o karanlık taraf yok mu sanki darth vader çıkıp çekecek seni içeri gitsene oğlum tuvalete yap denilesi durumlar olarak da açıklayabiliriz.
yükseklik korkusu(halen var amk).
savaş uçağı sesi.