yuzune maske takip sokakta gezen insan

karşılaşılması güç insanlardır.

ya da yabancısı değil miyiz?
her insan suretinin altında başka bir insan daha mı var?
herkes duygularını ya da yaşadıklarını yüzüne gercekten mimikleriyle verebiliyor mu?

ama şimdi benim bahsedeceğim bu tip insanlar değil. biraz önce bir şey almak için dışarı çıkıp eve dönerken karşılaştığım insandır; yüzünde korkunç bir maske. gırtlaktan konuşmalar, delice sözler ve insanların tepkisizliği. şaşkın ve bunlar ne yapıyor dercesine bakışlar, arada gülümseyenler, tövbe estagfurullah çekenler. ama yüzünde maske olanın keyfi gıcır, eğleniyor eğlendiriyor. onlar için basit ama beni düşüncelere ittiler; eve gelinceye kadar onları düşündüm. yoksa hayatta deliyi mi oynamalıyız dedim. baksanıza insanlar gülüp geçiyor. ya da deli mi olsak gercekten, o zaman niye ve neye feryad ettiğimiz anlaşılır belki...

edit: ah ah sarhoş insanlar neler neler yazıyorlar sözlüğe. alkol yokken buralar güllük gülistanlıktı.