yeni yılın ilk mendillerini satmak

yilbasi gecesinin yorgunlugu ve buruk tebessumuyle, yilin sonunu kutladigim gecenin sabahinda ankara metrosu karanfil sokak cikisini kullanirken yuregimden gelen sestir. Oyle ki mendil satan 9 yaslarinda merdivenlere oturmus, betonun sogukluguyla kucucuk kalmis, belki yilbasindan dahi haberi olmayan fakat yuregi okuma istegiyle sicacik bir kiz cocugu. elinde kitap, yeni almis yan taraftaki dost kitabevinden belli. bir poset var, yipranmamis, icinde de birkac kitap. Butun kanitlar destekliyor sattigi mendillerle okumaya calistigini. Attiginiz mendil parasin bakmiyor bile.. kimileri yilbasinda alkol komasina, tacizden karakola girerken, kimimiz icip sicarken, kimimiz sicacik evinde ondan geriye sayarken eminim o cocuk yine ayni merdiven basamaginda mendil satiyordu. adini sordum, sokak cocuguyum iste gerisi anlam ifade ediyor mu senin icin dedi. dogru hakliydi, gormezden gelmeye calistiklarimiz Ama hep ayni yerde karsilastiklarimiz. cocugumu dusundum, gozlerim islandi. onun ne sucu vardi? adaletin nerede dunya?

içler acısıdır, hayata mecbur olmaktır, yaşama meydan okumak, yeni yılı önemsemeyip karnını yıl sonuna kadar tok geçirmek için uğraştır