yaşlanmış yaşamlar

herhangi bir duygu, his, hissiyat düşünce sebepsizce yok olur mu?
sadece inaanlık biraz daha yaşlanmış bedenlerinin içinde, kendince savruluyor. Kuru bir sonbahar günü düşen yaprağın, çaresizliğinde.
yapmamız gerekenleri usulca yerine getirmeden, kaybolmak sonra hayattan.
sevdiklermiz, sevenlerimiz, nefret ettiklerimiz, ağladıklarımız ve hiç bir şey olanmayanlarımız. Yaşlanmış bedenlerimizde var olan her hissiyatın, gölgelenmiş sırrında saklı durur.