bugün

abdest alir iki rekat namaz kilarim.

ne uzuntu kalir ne sıkıntı.
Somurtuk somurtuk çevreye bakar daha da mutsuz olmak için sürekli o durumu düşünürüm.
Michael jackson'dan human nature adlı şarkıyı dinlemek.
Çok güzel bir anımı aklıma getiriyor.
iki çeşidi var bunun.
Ya çok konuşmalı ancak kendini doğru ifade edememeli olanı,
Ya da hiç konuşmadan kendi içine doğru çekilmeli olanı.
Yorganın altına girip ciğerim patlayana kadar ağlamak ve o yorgunlukla uyumak.

Kalkınca beynim bebek poposu gibi oluyor.
canım çıkana kadar ağlar sonra uyuyakalırım. uyuyunca her şey geçecekmiş gibi.
yemek yerim.
Ağlıyorum.
Gözyaşım tükenene kadar. içimi iyice akıtıyorum. Sonra boş bir kutu gibi,
çekilip bir köşede oturuyorum.
ağlamak, çikolata yemek...
Susar kalırım. Konuşamam.
ancak uyumak dindirir acımı.
eğer uyuyunca geçmeyecek kadar çoksa, gözlerim çatlayana kadar cs go oynarım.
ağlayamamak.
ağlıyorum.

çok düz.
oha kimse söylememiş, 31 çekmek.
Uyuyorum.
uzanırım ve sadece düşünürüm.
Hep mutlu olamazsın neticede diyerek kendimi avuturum..
müzik dinlemek ve bununla birlikte sahilde yürümek

bir psikolog seansından daha etkilidir...
Yalnız kalmak isterim şarkı söylemek pişirilebilir her şeyi pişirmek ve film izlerken yemek.
Aniden gelen çat diye yüze vuran yıldırım gibi çarpan üzüntüler için sadece ağlarım.
kendimi odama kapatır kulaklıkla muzik dinlerim.
Kulaklıkları takıp yorgunluktan geberene kadar yürümek. Sonra kafa pırıl pırıl.
Şarkı dinlememek. Daha çok üzülüyorum,no!
Yazmak, ağlamak, hiçbir şey yapmadan depresif şarkılar dinleyerek yatmak, sigara içmek, duvarları yumruklamak, çıkıp yürümek.
boyle yuzumi asiyorum. elinden cukulatasi alinmis minikler gibi bir masumluk sariyor beni. acikcasi hicbirsey yapasim gelmiyor. bir cay bir de slow muzikler eslik ediyor huznume. ve uyku basiyor. uyuyayim gecer diyorum ondan sanirim. hic buyumemeliydik belkide. hayat bazen koskoca bir yalan...
eger hayatımı etkileyecek kadar uzucu bir durum varsa:
ahmet kaya, kıvırcık ali tarzı eskileri anımsatan bir türkü acar, bir bardak cay alırım. oturup kafami camdan cikartirim, derin derin nefes alarak yaşadıklarımı, nerelerden döndüğümu düşünurum zaten bununla birlikte gözlerimden yaş süzülür. biraz ağlayınca rahatlar bir plan strateji belirlerim kendime. ufak çaplı bir yol haritası ve tekrar mücadeleye girisirim.

annemi ilgilendirmeyen ufak sorunlarsa ona anlatır biraz rahatlarim beraber çözüm buluruz