yazarların en büyük maceraları

(bkz: vay anasını)

(bkz: o konuyu hiç açmayalım)

(bkz: yazarların ilkokul maceraları)

ortaokulda koridorda 5 tane osuruk bombası patlattık. okul tatil oldu. yalansız.

inanır mısınız geçen gece çişim geldi tuvalete gittim. evet gece hemde. tuvalette tee evin öbür ucunda. var sen düşün macerayı.

çaya şeker attım demin. bir baktım ki aslında tuzmuş.

not: içince fark ettim.

demince sağlam bi osurdum hadi artık yatmıyon mu diyen ev arkadaşım bayıldı.

onlarca kişinin yaşadığı zindanımsı yerden tek sağ kişi olarak çıkmışlığım var..

bir gün gene sevişiyorum.

telefon çaldı. abim. başkası olsa sikseler açmam. kısık sesle "gel al beni" dedi. arabam mı var neyle alacam göt dedim. "lan basıldık adam evde ben kilerde saklanıyorum" deyince am üstünden kalkıp eşofmanı giymem bir oldu.

başladım koşmaya bir elimde telefon koşuyorum. ev nerde tarif ediyor. don giymediğimden sikim taşaklarıma trampet çalıyor lakin dalağım patlamak üzere olduğundan ritme kulak veremedim.

adam yakalasa öldü göt. hayır o onu öldürse ben de onu öldürecem.

sonra lan dedim "nasıl çıkaracam seni". kadın rol yapmış hastayım diye adam acile götürmüş kadını. "e kapıyı aç çık" dedim adam kilitleyip gitmiş.

lan ben çilingirmiyim amk.
"arabada yedek anahtar var gel arabanın anahtarını al benden" dedi. balkondan attı anahtarı aldım. koş arabaya. anahtarı aldım hemen kapıyı açtım evden çıktık adamın arabası sokağa döndü. bahçe kapısından atlayıp kaçtık arka taraftan.

ayaklarım titriyor, dalağım şiş, nefesim kesilmiş, ucundan sperm damladı damlayacak abim bana dert yanıyor "sikemedik bugün" diye.

o titreyen ayakla nasıl vurduysam iki gün topalladı göt.

bu da öyle bir anım.

seneler önce bakkala gidip makarna almıştım.

(bkz: böyle hemen anlat deyince olmuyo)

ilk defa mandal kutusu 2 metre uzağımdayken tek atışta mandalı içine atıverdim.

babam evdeyken sevgilimi eve almak.

ailem evdeyim zannediyoken mersinden kalkıp hataya gitmek.

bir kyk yurdunun sahnesinde iki kız iki erkek şeklinde bi grupla sabahlayıp ot çekmek.

geçen hafta asansör bozulduğu için 15. kattaki sınıfıma yürüyerek çıkmak zorunda kaldım.

geçen gün durakta otururken bineceğim otobüsün ne kadar yaklaşınca ayağa kalkmam gerektiğini hesaplamamdır.

Kopek kovalamalarini hic birseye degismem.

bir gün rahmetli babamın teyzesine bayramlaşmaya gitmiştik.. Kendisinin yaşı 85 küsürdü ama maşallahı vardı, dinçti.
evi müstakil bir evdi ve biraz ürkütücüydü.
Rahmetli yaşlı olduğundan dolayı hafızası arada bir gidip geliyordu.. birde işin handikap kısmı, kendisi 3 harflilere karışmıştı fakat ben şahsen inanmıyordum yaşlı diye delirmiş olduğunu düşünüyordum çünkü kendi kendine konuşup, bağırırdı beni rahatsız ediyorlar derdi.
meğerse kadın doğru söylüyormuş, o kötü anı yaşadıktan sonra hak verdim.
odada annem, ben ve babam otururken rahmetli yine gülerek,
- gidin be yeter artık diye bağırmaya başladı ama artık biz durumu o kadar çok normal karşılıyorduk ki, aldırış etmiyorduk.
bakın şimdi ışığı söndürüp kapatacaklar, ışığı sevmiyorlar dedi ve odada otururken ışık 4 kere yandı ve söndü. ben o anı yaşadıktan sonra şu an yazarken bile tüğlerim dim diken oldu, annemi babamı düşünmeden 2 metre yükseklikteki camdan kendimi aşağıya atmıştım.
annem ile babamda koşarak kapıdan çıkmışlardı.
hepimiz korkudan mosmor olmuştuk rahmetlide camdan çıkıp gülerek,
-ben size demiştim ama inanmıyordunuz. gördünüz mü şimdi demişti ve benim o eve son gidişim olmuştu.