iki çeşit yalnızlık vardır. Şöyle ki;

1. annenin, babanın, kardeşin, sana kendi hayatı kadar değer veren gerçek bir dostun ya da gerçekten seni kendi hayatından daha çok seven ve değer veren bir sevgilinin/eşinin hayatta olmaması durumudur yalnızlık. Çünkü bu insanlar seni iyi gününde de, kötü gününde de kesinlikle yalnız bırakmaz ve hep destek, tam destek olurlar hemde ucunda ölüm olsa dahi!

2. paranın olmamasıdır yalnızlık. parasızlığın verdiği yalnızlık çok farklıdır. Şöyle ki; günümüzün yalan dünyasında paran olmazsa, etrafında kimsen de olmaz. yani günümüz dünyasında arkadaşlıklar ve aşklar sadece paraya bakar ve paran olmadığında da vakit geçirebilecek aktiviteler yapabileceğin kimsen kalmaz etrafında, kısacası yalnızsındır.

2. maddeyi en basitinden örneklendirecek olursak; altımda arabam varken arkadaşlarımın sayısını ben bile bilmiyordum. O kadar çok sevenim! vardı ki telefonum tabiri caiz ise kerhane telefonu gibiydi. sürekli arkadaşlarım! arar planlar yaparlardı akşam işten çıktığım zaman bir şeyler yapıp gezmek için. hatta aracımın markasından* dolayı lakabımı bora bile koymuşlardı. Beni fazla tanımayan bir çok insan bora olarak biliyordu beni hatta. benim olduğum ortamda kimse hesap ödeyemezdi, ödettirmezdim. hal böyle olunca yavaş yavaş bütün kredi kartlarım fullendi yeme parasıydı, içme parasıydı, benzin parasıydı derken ve aracımı satmak zorunda kaldım borçlarımı kapatabilmek için. aracımı sattıktan sonra bir de baktım ki aynı kredi kartlarımın limitlerinin doluşu gibi yavaş yavaş telefon konuşmaları kesilmeye başladı önce, sonrada arkadaşlarım! kesildi ve hiç bir yere gitmez olduk.

bir cümleyle özetleyecek olursak; 1. maddede tanımlanan insanlar hayatta olduğu sürece hiçbir zaman yalnız değilsinizdir fakat 2. madde açısından zaten hep yalnızsınızdır çünkü onlar sizinle değil paranızla beraberdir!!!