yalniz kahvalti yapmak

insana en cok koyan da budur. yalniz uyuyup yalniz uyanmak yetmiyormus gibi tek basina kahvalti yapmak tamamen yalniz oldugunuzun gostergesidir.

çay kaşığı sesi bozar kahvaltı boyunca bu yalnızlığı. kendi çıkardığın homurdanma seslerini duyup "ben nasıl bi bebeyim lan? galiba yalnızlığı hakediyorum." düşüncesini getirir aklınıza. çok acıdır çok.

her zaman olmasa da arada iyidir, kafa dinlemek gerekir bazen...

hayatı çekilir kılan ender olaylardan biri. ne güzel kafa sikecek kimse yok, bak önüne ye ekmeğini oh mis.

dert etiiğin şeye bak aç televizyonu yalnızlığın gitsin.

poğaça ve çaydır.

sabaha karşı yatıp, öğlenin 12:30 unda kalkan bireylerin karşılaştıkları durum.

kahvenin gözümde daha bir çekici olduğu bir eylemdir kendileri.

kahvaltı deyince çay gelir bizim insanın aklına değil mi? beraber, karşılıklı böyle falan. ha işte durum öyle olmadığında, yani yalnızken yapılan kahvaltıların yanında en iyi gidecek şey kahvedir, cohen'dir. (an itibariyle içinde bulunduğum durum)

kızarmış ekmeği tek başınıza hunharca yemenizdir yalnız kahvaltı yapmak.

huzurlu geçer çoğu zaman, mutsuzum ama keyfim yerinde anlarımdır.

tabi arada oturup çay da içmek gerekiyor.