bugün

görsel
Çantamı tutup içini açabilmek için havada salmıştım. Düşüyor.
Betonda taklalar atarak ilerlemesine rağmen sapasağlam kalan telefonuma teşekkürü bir borç bilirim ben.
ilk akıllı telefonumu masadan yere düşürüp ekranını kırdım. Neredeyse telefon fiyatı ödeyerek cam taktırdım.
Gözünün önünden ağır çekim bir film gibi geçer o düşü anı...

Vücut adrenalin salgılar, eller-kollar istemsizce yakalamaya çalışır....

Daha yere değmeden gözünün önüne gelir paramparça olmuş hali. Midene bir sancı girer.

Ve asfalta ilk dokunuştan sonra zıplar, başka bir şekilde tekrar vurur asfalta... tekrar.... tekrar..tekrar...

En son cam altta kalacak şekilde durur sanki ayıbını senden gizlemek ister gibi...

UZaktan ilk bakışta gözüne bir deforme gelmez.... Acaba dersin, belkide birşey olmamıştır!!!! ...,

Kendini kandırdığını bile bile....

Başka bir sesse kasvetli, alaycı bir şekilde daha yüksek şekilde bağırır : ' Yarrak olmadı ! Anasını s.ktin telefonun ! '

Uzanırsın, daha kendine çevirmeden ilk dokunuşunda hissedersin düşmeden önce çocuk poposu gibi prüzsüz çerçevenin 80 lik nine derisi gibi çaktlak çatlak, pütür pütür hale geldiğini...

Sonra çevirirsin utanarak kendini gizleyen yüzünü.....

sinirim bozuldu, devam edemeyeceğim....
ani kalp krizi yaratır. dün başıma geldi. 1 salise de olsa donakaldım.
Suya düşermeye göre daha iyidir. Kötünün kötüsü vardır.
1000 tl döte gider. dikkat !..
güncel Önemli Başlıklar