bugün

oyun parkında ki baş düşmanım olmuştur hep.
çocukluğumda bir deri bir kemik olmamdan faydalanan bu ibne.
beni tepede asılı birakır aşağıdan at gibi gülerdi.
bende içimden bildiğim tüm küfürleri sayardım.dışımdan sayamazdım yoksa döverdi şerefsiz.
ondan sonra bu şişko oldu mu parkta tahterevalliye binmezdim salıncak neyime yetmiyordu.
en büyük zevklerimdendi... hala da öyledir... mutluyum lan ben böyle...
(bkz: küçükken oha bunu da yaptım denilen şeyler)
Akabinde etrafta kim varsa artık seslenilir. imdadınıza yetişen olursa iyisiniz. Hoş pek yetişen olmaz ve kendi imkanlarınızca inmek zorunda kalırsınız o ayrı tabii.
küçük bir çocuğun ısrarıyla binmişseniz tahterevalliye, "karşıdakini aşağı indirmeyen şişko" damgasını siz de yiyebilirsiniz.
bunu yapan velet, tahterevalli'nin oturağını indirirmiş gibi yapıp eliyle havaya kaldırarak karşıdakinin takımlarının acımasına da yol açmıştır çok kez. egoları uğruna kim bilir kaç neslin sonunu getirmişlerdir...
Aniden kalkarak insanı 150 metreden düşürüyomuş gibi korkutan gözlüklü çocuktur.

Bu çocuk yüzünden şimdi gondola binemiyorum. Gondolun acunda oturup ben havadayken durduracak, diye.
Lanet olsun o da benim. Karşıdakini yavaşça aşayı indirip sonra aniden oturup 5 metre yukarı uçurmak da en sevdiğim olaydı.