bugün

efendim kişinin ağzından eksik olmayan kelimelerin film ve dizilerde moda olması durumudur. sizin veya yörenizin kullandığı kelimeler bir süre sonra dizilerde ve filmlerde bir karakter tarafından kullanılır. siz de bir süre sonra o kelimeleri kullanmamaya başlarsınız. çünkü sizi özenti gibi düşünebilme durumları olur insanların. bir de şöyle bir durum vardır ki o daha kötü. daha önce kullanılan o kelimeler başkaları tarafından ''itici, iğrenç ve barzoca'' görülürken, dizi veya filmde bu kelimeler kullanıldığında ise popüler olmaya başlar.

örneğin;
behzat ç. dizinide herkesin sık sık kullandığı ''la'' kelimesi, ankara yöresinde her cümle sonunda veya başında mutlaka vardır. diziden önce bunu kullanmak itici iken sonraları popüler olmuştur.

aynı şekilde işler güçlerdeki ''la'' nın bir level üstü ''ya la'' kalıbı... ''diyemedim ya la'' larla doldu taştı bi ara sosyal platformlar. en ciks ve tiki insanlar bile kullanmaya başladı bunu.

sizin için normal bir şeydir bu ve o toprakların insanı olduğunuzdan ötürü normalde de öyle konuşursunuz fakat bazı insanlar bunu dizide veya filmde gördüğünüzü ve ordan taklit ettiğinizi düşünür.

buna misal verecek olursak:

''vay arkadaş'' kalıbı... bunu kendimi bildim bileli kullanırım. bunu söylediğimi duyan bir arkadaş ''geniş aile'yi izliyon mu hacı sen de'' diye sordu. niye dedim. ''orda da zekai öyle diyo'' dedi. la yarram geniş aile yokken de kullanıyorduk biz bunu.

hikayenin ana fikrine gelecek olursak, istanbul türkçesinin amına goyiin. ben köyde nası gonuşuyosam öle gonuşmak istiyom la.