bugün

En son aldigim telefonum.
Kimileri söyledikleri için pişman olur benim gibilerde söyleyemedikleri için.
Söyleyemeyip içime attığım her şey için pişmanlık yaşıyorum.
kupondaki son maçı oynamayacaktim ondan gitti 700 kağıt.
Hiç sevmeyecektim.
(bkz: doğmak)
Babam için yaptığım hayati fedakarlıklar.
küçükken kertenkele öldürmüşlüğüm vardır bir de garibin ağzından kan geldi hiç unutamıyorum ne geçtiyse artık elime çocukluk mu desem psikopatlık mı desem bilemedim.
Bi nımıssıza aşık olmak.
ikinci bir şansı vermek .
tekrar affetmek .
Onun teklifini daha en başından kabul etmez, olayları bu noktaya getirmezdim.

Bu kiloya ulaşmadan önce bi çaresine bakardım.

Diş tellerini daha önce takıp kurtulurdum daha erkenden.

Olaylara daha umutlu bakıp daha güçlü olurdum.
Bilseydim, kendimi yormazdım bu kadar, aşık olmazdım. Daha çok otuzbir çekerdim, ya da ne bileyim çirkinliğimle mutlu olurdum. Salak salak şeyler işte. Bir sik olacağından değil.
ikinci şans, üçüncü hatta dördüncü ve beşinci şans. Hepsi pişmanlıktır.
inanmak.
denenmişi denemek.
Fazla düşünmeden bir ilişkiye başlamak.
telefonumdaki silinmesi gereken konuşmaları silmemek. başıma ne işler açtı bir bilseniz...
inanmak, affetmek, yalanlarına ve hatalarına susmak, vazgeçememek, sevmek.
Babamı dinleyip avukat olmak. Hayallerimden vazgeçtim, çok pişmanım. Evet.
Keske o tedaviye hic baslamasaydim simdiye geberir giderdim herkes kurtulurdu.
Sonunun pişmanlık getireceğini bildiğim her ne oldu ise adım atmadım belki de biraz pişmanlık yaşamak lazım hayatta.
olmayacak insanlara olmayacak zamanlarda kendimden ödün vermek.
simdilerde asla yapmiyorum.
bir seyi istiyorum ve olmuyorsa zorlamiyorum.
her seyin daha iyisi ve güzeli var. gidip onu aliyorum.
her pismanlik, bir ders bir aydinlanmaya variyor sonunda. kiymetli bir sey.
2 ayaklı hayvanlar uğruna kendimizden ettiğimiz onca fedakarlıklar, geriye bizden koca bir hüsran bıraktı malesef. Keşke dememek için hayatı anlamak lazımmış meğer. Hayat sandığımız kadar toz pembe değilmiş, yıkıldığımda anladım.
Vaktiyle yatılı bi okul kazanmıstım şehir dışında.anneme düşkünlüğümden gitmemiş, zorla gönderecekler diye de ağlamıştım.

Evet! şimdilerde herkes kendi hayatında. Birçoğu da yok zaten hayatta. Neler kaçırmışım...hayatı ıskalamışım. kendimi düşünmemişim ben merkezli yaşamadığım için, değil pişmanlık, evet! Ben, malmışım.