çaresizlik karşısında ne yapacağımı bilemiyorum. Isyan ediyorum, kabullenemiyorum. Arkasındaki sebepleri sıralıyorum her gün. Acaba böyle olsa farklı olur muydu diyerek çıkışı olmayan bir döngüye giriyorum. Ve şuan o kadar çaresizim ki, arkasında ne bir sebep bulabiliyorum, ne birini suçlayabiliyorum. Kendimi bile suçlayamıyorum. Kafayı yemenin eşiğindeyim, belki de yedim. Sürekli dipten yukarı çıkan ruh halimle
o kadar çok yoruldum ki bu yorgunluğu kelimelere dökemiyorum.
annemin kızı olduğum zamanlara dönmek istiyorum. Yüklerimi taşıyamıyorum. Omuzlarım kalbim acıyor anne.
Gönderilen şarkıya güzelmiş demek için şarkıyı dinlemeden sürenin geçmesini bekliyorum.
Arkadaşımın instagram şifresi bende var daha önceden vermişti birine bakmam için çıkış yaptım dedim ama çıkmadım açık duruyor uzun zamandır. Şimdi bir çocukla konuşuyor bildirim geldikçe bakıyorum ama açmıyorum ne konuşuyorlar çok merak ediyorum okursam da çok ayıp olacak biliyorum.

Edit: çocukla konuşmayı bırakmıştı bugün yine bildirim geldi ve ben yine mesajlarını okudum. Bana kimseyle konuşmuyorum demişti halbuki. Yalan söylediği için gönül rahatlığıyla okuyacağım artık.
bügün içicem sahilde yasagı beklıyorum..
kafa dengi biri ile saçmalamak, dibine kadar saçmalamak istiyorum.
Bugün pek çok öğrencim bana Özel "hocam iyi ki varsınız, bağımız bağlantımız kopmasın" diye sözler sarfetti. Ve mutlu oldum.

Biri bu gece aradı.
Kötü Bir şey oldu sandım. Sınavda Çok iyi bir net yapmış.

"Hocam biraz serseriydim kabul ediyorum ama bana sizden başka gerçek nasihat veren olmadı, Teşekkür ederim" deyip ziyaretime geleceğini söyledi.

Liseden öğrencilerim de uzun uzun helallik istedi. Bir tanesi Gerçekten güzel anacağı iki öğretmenden biri olduğumu söyledi.

işinizi severek yapınca, dönüşü gerçekten güzel oluyor sözlük.

Yolları açık olsun, çocuklarımın.
Her şey gönüllerince olsun.
parasızlık, işsizlik ve aile evinde yaşamak zorunda olmak beni mahvetti.
Dünyadaki her şeyi sallıyorum. Hiçbir şey umrumda değilmiş sanki. Yaşama amacımı kaybettim su 1 senede.
insana bakmak yoruyor, herkes aynı ama binbir biçimde farklı karşıma çıkıyormuş gibi geliyor. Yoruldum be sözlük bunaldım hayattan.
birileriyle karşılıklı gerilip gerilip doğru düzgün tartışamayınca çıldırıyorum. tartışmanın başında ağlama krizi geçirenler, aşırı agresif davranarak ortamı terörize edenler, ultra umursamaz davrananlar... vallah yıldım sizden insan gibi döğüşün benimle. aksi takdirde geceleri odamda yastık yumruklamak zorunda kalıyorum.
Bir dost, sadece bir dost lazım. Canım sıkılınca napıyon diye mesaj atabileceğim biri. O kadar uzun zaman oldu ki bir dostum olmayalı. "Aslında arkadaşlarım var ama beni anlamıyorlar" saçmalığında değilim. Baya kimse yok.
itiraf yazıyor başlıkta yazılanlara gel. herkes ramiz dayı olmuş amk yerinde.
Tamamen anonim olduğum için rahatça içimi dökebilirim.

2 yıllık bir ilişkim vardı. Neyse bitti bir şekilde. Ama ben ne kadar kaypak ne kadar yavşak olduğumu farkettim. Abim il dışından gelince onla görüşmeye gidemiyorum diye abimin gelmesini istemeyecek kadar şerefsiz biri oldum. Çok değer verdiğim biriyle daha aramı bozdum. Bütün bunları, zerre değmeyecek bir insan için yaptım.

Beni en çok üzen de bu. Bir kız için abimi sattım resmen. Geldiğinde "offff nerden de geldi şimdi ya" dedim. Köpek gibi pişmanım. Ben ne zaman bu kadar it, yavşak biri oldum. Kendi öz abisini satacak kadar onu başka bir kıza değişecek kadar. Yazıklar olsun. imkanım olsa kendi yüzüme tükürürdüm. Allah belamı verdi zaten.

Edit: lan avaller bunun neyini eksilediniz. Sik beyinli misiniz.
Mutsuzluğuma sebep olan şey sen değilsin. Ben de senin mutluluğuna sebep olan şey değilim. Mutluluğumu sağlayan şey sensin. Mutsuzluğunu geçirecek olan benim. Beraber olursak bu kısır döngü devam edecek, mutlu olacağız. Neden bundan kaçıyoruz anlamıyorum. Neden izin vermiyoruz. Anlamıyorum.
Bugun eski platonik oldugum kisiyi gordum, gormez olaydim. Bir tipsizlesmis, bir cirkinlesmis dedim aaaa ne olmus buna (bkz: swh) iyi ki dogru duzgun hoslanmamisim.
Yine çok komik entryler gördüm. Sağ olsun sözlük yazarlarının mizah seviyeleri arşı âlâda olduğu için bazılarını anlamadım bile. Benim mizah seviyem düşük diye mutsuzum, bu yüzden ağlıyorum uludağ sözlük başlığında, itirafım da bu.
alengirsiz tantanasız dümdüz bir hayatım oldu şimdiye dek. başladığım işleri bitirdim, başıma gelenleri de çektim. muhtemelen dünya başıma yıkılsa önce biraz panikler sonra hallederiz yeeaağ moduna girerim.
Macbook pro, ipad pro, iphone pro max, aldım bugün. Total 29.000 lira para verdim.

Her ne kadar yeni cihazlarım pro olsa da amatör ruhumu kaybetmemeye çalışacağım.
beceriksiz biriyim aslında. hayatımda kazandığım her şeyi çabuk kaybediyorum.
dayımın ayarladığı ve 1 gündür çalıştığım işten istifa edeceğim bugün. dün 13 saat ayakta çalıştım, maaş konuşulmadı ve sigortam yok. muhtemelen temmuzun 10'una kadar da olmayacak. çalıştığım yer gıda üretilen bir yer olmasına rağmen pislik içinde ve kimse bunu dert etmiyor. istifa etmek istediğim için suçlu hissediyorum hem dayıma hem de dayımın tanıdığı adama karşı. ama bu şekilde devam ederse temmuzun 9'una kadar günde 13 saat ve sigortasız çalışmak zorunda kalacağım.
bu kız beni mutlu ediyor.
Bazen tanıdığım kim varsa hepsiyle aramdaki bağı koparıp hayatımdan herkesi çıkarmak istiyorum. Sabah bir gün uyandığımda telefonumda ne tek bir bildirim ne de mesaj hiçbir şey görmek istemiyorum. Bunu kötülük gördüğümden veya olumsuz bir durum olduğundan istemiyorum, sadece içimdeki engel olamadığım uzaklaşma arzusundan.
O kadar çok soru var ki, aslında ihtimal diyelim. Beynim kaldırmıyor bu kadarını evet. Sikerler böyle işi dememe az kaldı.
istifa edemedim arkadaşlar. Alt orta sınıf bir işsiz olduğum aklıma geldi çünkü.