sözlük yazarlarının itirafları

cıks, önemin kalmadı. yok ettin bütün varlığını. pişman olduğum tek mevzu seni tanımış olmam. tek pişmanlığım sensin. varlığın, var olmuşluğun benim pişmanlığım. sen otur bir şeylerin değişmesini bekle, çok işe yarar. geri zekalı.

oy anasını ya. usandım amına koyim artık her boka kudurmasından. insan bu kadar kavga meraklısı olur mu ya. arıyor uykumun ortasında -iyi ağzına sıçıp kapamamışım- ben gündüzleri uyuyorum diyorum. efendim kadın bana başlıyor trip atmaya. neymiş araba çarpıyormuş. yahu sana araba çarpsa hey gidi en fazla sürtmüştür o. ben bu araba çarpma olayına inanmıyorum ya. bu başka bi şey kesinlikle. bi de yazma bana diye triplere giriyor. çıldırıyorum lannnn.

yine isviçre'ye dönebilmek için her kantona, her belediyeye tek tek mail atmaya başladım.

umut denilen şey insana her şeyi yaptırıyor.

insanı insan yapan inançtır. uğruna inanılacak bir gerçeklik yoksa zehirlenip yığılır o ruh.

hayatımı inançsızlık savaşı üzerine inşaa edeceğimi planlamazdım. herkesin hobileri ve fobileri vardır bunlar renklendirir hayatı. herkesin hedefleri vardır bunlar ayakta tutar yaşamı. benimkisinin "ikna" üzerine şekilleneceğini tahmin etmezdim.

oturup birisi bana "gerçekten haklısın" dediğinde aldığım hazzı cinsel orgazm sırasında almadığımı itiraf ediyorum...

itiraf ediyorum, inançsız bir insanın yaşama amacının sadece ufak tefek oyalanmalar olduğunu.

itiraf ediyorum, herşeyin çok ama çok anlamsız kaldığını.

itiraf ediyorum, hiçbir obje veya kişinin içimdeki bosluğu kapatamıyacağını.

itiraf ediyorum, sorgulamanın ve gerçekleri görmenin bir bataklık olduğunu.

itiraf ediyorum, bu bataklığın tüm neşe ve kederi içine çekerek yaşamı anlamsızlaştırdığını.

itiraf ediyorum, bu bataklığa başkalarınoda çekmekten haz aldığımı.

itiraf ediyorum bu bataklıkta birilerine turunarak batmaktan hoşlandığımı.

itiraf ediyorum, kendimi üstün gördüğümü.

itiraf ediyorum, ümitsizim çünki uğruna ümitlenilen herşeyin anlamsız olduğunu biliyorum.

itiraf ediyorum, ben tanrıyım. tüm gerçeklik kafatasımın içindeki bir sahne.

itiraf esiyorum bir rüzgar gibi ölüme üflediğimi.

Yoruldum. Evet.

Yüksek voltajdan buzdolabının kartını elime verdi kader.
300 lira kime girdi dersin?!

Bu gece bitmeyecek.

bir insanla tanisinca onun gerizekali oldugu varsayimi ile hareket ediyorum. Artik kibir mi dersin, kendini koruma ic gudusu mu dersin, altinda yatani bilmesem de boyle.

Amerika'ya gitme ihtimalim çıkınca, sevgilimin benden tek "ricası" orada LGBT'ci eylem ve bireylere bulaşmamam oldu. Güleyim mi sinir mi olayım bilemiyorum.

Uzak mesafe ilişkisini yapanları hiç anlayamamıştım,ama ne yazık ki şimdi anlıyorum keşke anlamasaydım.

Açıkçası galiba aile kurmaktan korkuyorum.

Yerli yersiz insanlara çok değer veriyorum.Sonunu bilmeme rağmen yine de aynı hatayı yapıyorum.

Bekarlık mı yoksa onla mı...

böyle bir ortamda, "nasıl olsa tanınmıyorum"un rahatlığı ile hiçbir sikimi itiraf etmem.

mezara götürecek ağırlıkta şeyleriniz olsun.

bugün burada kimseye söyleyemediğini söyleyen, yarın eşine bile söyleyemediğini başkalarına meze yapar.

her insanın kendine karşı bir gizi olmalı.

Yen'i ile başladım adamların daha içmeyeceğim dedim 2 güm sürdü lan sözüm.

Odağımı kaybettim. Bu hafta telefonu 2 kez evde, poşetimi metroda, telefonumun garanti belgesini her gün evde, paramı gün içinde harcayıp harcamadığımı, 2 gün kahvaltı yapmayı hatta tuvalete gitmeyi bile bir gün boyunca unuttum. Korkuyorum evet.

Yaz okulundan bir çocuğu gözüme kestirdiğimi söylemiştim. 1,5 ay oldu nerdeyse. Bugün son dersimize girdik. itiraf ediyorum Bağlanmışım sanırım. Çünkü bugün derste hep onu izledim. Hüzünlenmedim değil. Harbi niye böyle oldu sözlük ?
Selamlaştık , sohbet ettik ,gülüştük ama gelgelelim birbirimize adımızı bile sormadık. son kez görürsem haftaya sınavda görürüm. O da denk gelirsek eğer. Ona dair unutmayacağım bir şey var ,ben fakültenin kapısından çıkarken onun çardağın içinden gözümün içine bakışı olacak sanırım. Bir daha ne zaman nerde karşılaştırır yolumuzu hayat bilmiyorum. Ama iyi ki geçti hayatımdan. Bu yaz o derse katlandıysam gerçekten onun sayende. * giderken bu sefer ben çardakta oturuyordum arkasından gidişine baktım. Üzüldüm. Çünkü ilk defa hayatımda bir derse bu kadar istekli geliyordum. Sevgi her zamanki gibi her şeyin önüne geçti. iyi ki almışım o dersi yaz okulunda iyi ki karşılaştırmışlar yolumuzu. Hayatta ilk defa güzel bir şey yaptığımı farkettim. Var ol tby.

ablayı üzen eniştenin katili olmak isteme diye bir duygu var. allah kimseye yaşatmasın.

her ne kadar aşk meşk olayları bana göre değil desem de şöyle en okkalısından aşık olmak istiyorum. ağzıma sıçılsın ama bir kez olsun o duyguyu sonuna kadar yaşayayım istiyorum. mümkün müdür? ama hemen değil şöyle bir iki yıl sonra falan.

yarın sabah yine bir sela sesine uyanacağım. pür dikkat kesilip dinleyeceğim. falancanın oğlu, falancanın da filancası ahmet vefat etmiştir diyecek. birkaç saniyeliğine kimdi acaba bu ahmet, bu dünyada ne yapmıştı ve nasıl gitti diye geçireceğim içimden. sonra hayvan gibi esneyerek diğer tarafıma döneceğim ve osura osura uyumaya devam edeceğim. yine de son vazifemi yaptığımdan dolayı içim rahat olacak, en azından birkaç saniyemi ona adadım diyebileceğim.

açıkçası aynısının bana da yapılacak olması koyuyor biraz. ben en azından saygılıyım ki birkaç saniye de olsa onu düşünüyorum, onu uğurluyorum. bunu yapan bile olmayacak belki benim için. unutulup gideceğiz. hatıralarımız da zamanla un ufak olacak, ve unutulacağız!

Üzgünüm yazacaktım. Ama üstteki yazıyı okuyunca bunu yazacak yüz bulamadım.

Sağlığımın iyi olmadığını hissediyorum fakat bununla yüzleşmekten korkuyorum.

uzun zamandır bir şeyler yazmıyordum, yazdım. hadi ben kaçar...

boşanma avukatları ve bankacılarla dans etmekten nefret ediyorum.

Sanirim 1,5 yil aradan sonra biraktigim izmirdeki universite hayatima devam edicem...