sözlük yazarlarının itirafları

tesadüflere bir anlam yüklemezdim önceden. bizimki biraz tesadüflükten çıktı sanırım. aynı düşünüyoruz, bilmeden aynı şeyleri alıyoruz, aynı şekilde hissediyoruz ama birbirimize itiraf edemiyoruz.

itiraf edemediğimi itiraf ediyorum sözlük.

dertleşmek çok iyi geldi. dost dediklerim iyi ki var.

Yorgunlugun kitabini yazdim. Asiri yorgunlukla bir baska gerceklik yasiyorum.

Sanirim tukenmislik sendromunun 3.evresindeyim su anda.

babamın bana kızım diye seslenişini hiçbir aşk sözüne değişmem.

kalbimin ortasına yerleştirilmiş bir jilet var. onu oraya kim koydu, neden koydu bilmiyorum. ama canımı acıtıyor.
anne canım acıyor!

1 aydır görmediğim birisi gelmiş bugün antrenmana. Sanki tekrar doğdum. bahar yağmurlarından sonra aniden bulutların arasından çıkan güneş gibi oldum. Çok özlemişim sözlük.

Gına geldi pek çok şeyden. Gereksiz paylasimlardan da. Artık insanlarla yüzeysel ilişkiler kuruyorum, umursamiyorum özel hayatlarını. Buna rağmen mecburen dahil olduğum can sıkan anlardan çok sıkıldım sozluk. Benim de sorunlarım var di mi. Ama mümkün olduğunca kendi içimde yaşıyorum. Şu an uykuda olmak isterdim mesela ama yok. Neden peki? Başkalarının sorunlarını paylaşmak konusunda ısrarcı olmasından. Dağ başı evrenin en rahat yeri vesselam.

iddia ediyorum sözlükteki en sağlam malafat bende.

kadın iç çamaşırları ve kıyafetleri giyip ayna karşısında kendimi izlemekten zevk alıyorum.

çok salaksınız keşke ölseniz.

destan gibi yazıp paragraf kullanmayanlardan nefret ediyorum. insan okuyacak bunu arkadaş, gözüm sikildi.

Evet üzülüyo çok üzülüyo biliyorum farkındayım haklı da üzülmek de keşke üzülmese ama bile bile canımı yakıyo cok üzüyor hiç davranmadigi gibi davranıp kırıyo tamam hakkı var ama üzülmuyor muydu acaba ? Keşke ben onu düşünürken halimi gorseydi

Seninle aslan ve ceylan olmayı sevmiştim oysa.

bu 'adaletini siktiğim' dünyasında dile gelmek istemeyen itiraflardır.

Bazı şeylerden nefret ediyorum.

çok uykum var biliyorum senin de için huzursuz ama bizimde içimiz hep bir hoscakal ülkesi şimdi ben buraya leyla leyla seyler yazsam ne olacak ki sonuçta bizim birbirimizi görme ihtimalimiz uzak şehirlerde yaşayan ve biribirini tanımayan insanların birbirini görme ihtimalinden daha az benimde yapabileceğim bir şey yok belki sen şu an bunları okumuyorsun belki buraya yazdıklarımı bu zamana kadar hiç okumadin ama içinde bır umut vardır belki ben gelirim diye ama ben gelsem bile bizimkiler izin vermez ki zaten onlar zorlasa bile ben gelmem öyle bir hal anladın mi aşk falan bosver bak aşk o kadar güçlü olsa ben gelirim ya da sen gelirsin ama yok anasını satiyim aşk denen şey o kadar güçlü değil kaldı ki bizim ailelerimiz düşüncelerimiz herşeyimiz bambaşka sen bana belki bana olmazsa bile benim gibi insanlara yobaz gözüyle bakıyorsun ben sana batı manyağı insan gözüyle bakıyorum anladın mi.

Kendimi hayal dunyama ve umitlerime oyle kaptirmisim ki gercekler sikimde bile degil.

Rezerveyşın. Az sonra geliyorm.
Bu gün bir şey fark ettim. Başkası için veya bir şey için kedimi hiç şekilden şekilde sokmamışım istemediğim hiçbir şey için kendimi zorlamamışım. Hiçbir hocanın dersine hoca yakışıklı diye ilgi duymamışım, sırf belkide benden az çok daha fazla popüler olduğu için bir arkadaşıma yaklaşmamışım, yalakalık olsun belki daha iyi yerlere gelirim diye kimseyi yalamamışım, o amca digerinden daha çok harçlı veriyor diye gidipte onun elini öpmemişim, hiçbir ortamda öncelik bulmak için kendimi ön plana çıkarmamışım fln fln baya uzattık.
Neyse kısacası menfaatleri için risk alan bir insan olmadığım için kendimle gurur duyuyorum.

Google earth de adaları tek tek gezip her karışına bakıyorum hani olurda taşlarla help felan yazmışlardır diye. belki onları kurtarırım diye. bu da böyle bir mallığımdır..

hani müzisyenler için diyorsunuz yaa lay lay lom yapıyorlar bir sürü para kazanıyorlar diye bir aydır tek beste kaydıyla uğraşıyorum. inanın belki de dünyanın en zor mesleklerinden biridir müzisyenlik.

Harfler mi küçüldü ben mi göremiyorum amk, kafam cok güzel ahaha.

Bugün önemli bir gün!

Bugün bir insana kendi hayatımdan, ailemden bahsettim ve kendimi çok kötü hissediyorum. Pişmanım. Keşke söylemeseydim, keşke o kadar küçük düşmeseydim. Valla ya canım buna sıkıldı. Söylememem gereken sırları açığa vurmuş gibi rahatsızlık hissediyorum. Halbuki niye yapıyorsun, niye söylüyorsun. Boşver ya içinde kalsın boşver. Bir an boş bulundum işte sözlük. Bu da ders olsun bana.

Otobusle yolculuk yapmaktan nefret eder hale geldim, biktim, usandim. Bilmedigim yerlere tek basima gitmem de cabasi. Boyle zor gunlerden gecerken, yanimda kimse olmayacaksa ne zaman olacak? Mutlu oldugumda mi?