sözlük erkeklerinin sünnet olma yaşları

13.
ne kadar utanç verici olduğunu tahmin edersiniz.

mahalle maçı yaparken çişim geldiğinde hep en uzağa giderdim işemek için.

askerde kesilendir. c4 plastik patlayıcı ile le uçurdular.

11 dir. Olayların farkında olunarak o acının yaşanıldığı yaşlardır.

5-6 yaşlarında olması lazım. törenim bile olmuştu boru değil.

7 dir. törensiz.

3.5 4 olması gerek. mahallenin kızlarının yanına kaçıp oyun oynamışım ağabeyim kurban edilirken keyif catiyor muşum.
bizdeki kardes sevgisi de böyle işte...

(bkz: 5)

12,5 falandım.

ben 4 yaşında sünnet olmuştum.
görsel

sana ne bik bik bik bik?

benim pipim benim özelim aaaaa...

9 yaşında oldum. ilkokul 4.sınıfın 15 tatilinde. çok garip bir histi. çok korkmuştum, ama sonra yapacak bir şeyimin olmadığını anlayınca, ve annemin de o an bana hüzünlü, ama güçlü bakışlarıyla ben de gücümü toplamıştım, ve o yatağa yatmıştım.

yattıktan sonra hem sağdan, hem de soldan lokal bir anestezi yemiştim, elbette iğneyle. ondan sonra hiçbir şey hissetmemiştim. hatırladığım kadarıyla 20-25 dakika civarlarında tamamlanmış olması gerekiyor zaten. yani benim aklımda öyle kalmış. zaten o an uyanıksın, hiçbişi hissetmiyorsun, ve ne yaptıklarını da merak ediyorsun haliyle. kafamı kaldırıp dikizlememe de izin vermiyorlar. durup durup saate bakardım, o yüzden iyi hatırlarım.

yarım yamalak hatırlıyorum, ama sünetten hemen sonra ilk 5-6 saati yatakta geçirmiştim. anestezinin etkisi de halâ geçmemişti. sonra çişim gelmişti, yavaş yavaş kalkmaya çalışmıştım, kalkmamla birlikte bir kan aktı, bir kan aktı.. ben zaten direkt o an iptal, ağlıyorum, zırlıyorum falan. işte tuvalete gidemediğim için de lazımlığa işiyordum, ki düşünün ona bile işeyememiştim daha. hayatımda dökmediğim kanı o an dökmüşümdür. büyüdükten sonra da o kadar kan döktüğümü hatırlamıyorum. gram acı hissetmiyorum, ama şiddetli kanıyordu. ne yapacağımızı bilemediğimiz için ambulans çağırmıştık, sonra hastanede nasıl durdurdular bilmiyorum, ama durmuştu pek hatırlamıyorum.

tabi sünettten sonrası daha da bir işkenceydi. doğru dürüst hareket edememenle birlikte, yatağa bağımlısın. ha bir de o sargıların alındığı an yok mudur... çocuk halimle ne acılar çekmiştim, halâ dün gibi aklımdadır. bu işkenceyi 9 yaşında yaşatacaklarına, keşke bebekken yaptırsalardı da en azından bu acıları çekmeseydim dedirtiyorlar insana. sonra daha fazla zaman geçince, tamamen atlattım. ancak bir süre o hassasiyet yine kaldı, en ufak etkileşimde sonsuz acılar çekmeye devam ediyordum. sonra zamanla o da gitti tabi.

diyeceğim odur, sırf sizin garip garip gelenekleriniz yüzünden, ki kuran da dahi geçmediği, ve müslümanların değil de yahudilere ait olan bir geleneği, çocuğun rızasını dahi almadan zorla maruz bıraktırmaya ne hakkınız var? hadi ben atlattım, ama yanlış sünnete maruz kalıp da hayatı boyunca o travmayı atlatamayan çocuklar illaha ki vardır bu coğrafyada.

sünnetin bazı yararları var evet, bunun farkındayım ancak yine de bu karar sadece ve sadece çocukların olmalı, bireylerin değil. o yüzden, sünnet benim için bir terördür, ve zorla yaptıranlar da cezalarını çekmelidir!