sevgilisiz hayat

özgür hayattır. sevgiliyle özgür olmak var birde, onu henüz tadabilmiş değilim.

Ailesizlik kadar kotu değildir, olamaz.

sevgilisiz hayat olmaz elbette, her insan sevgisini sevgilisine gösterir. fakat sevgiliden sadece karşı cinsi algılamak sığlıktır. ve bu sığların telefonlarında, adeta kendilerini inandırmak istercesine "aşkım" kayıtlıdır.

Güzelliği bi kaç ay sonra anlaşılmaya başlanan.ohh.hele ki bi de o boşluğu dolduracak arkadaş var ise.tabi arada beraber uyumak sarılmak istediğin oluyor fakat arada.

öyle de olmuyordur böyle de.

ama bakıyorum şu onda sevgilisi olan arkadaşlarıma adamlar sinirli, hep bi sıkıntısı var, erkenden çöktüler.

Bugun okudugum kitabin pek kiymetli sozlerinde soyle geciyordu,
kendi hayatlarinin var oluslarinin anlamsizligini unutmak ve anlamlandirmak icin baskasini buluyor ve hayatlarini baskasinda anlamli görüyor insanlar. Peki bu kendini kandirmak degil midir? Diye bir anektot. Agzima etti bu kitap yeminle.

şöyledir.

bir insan hayatında hiç var olmamış bir şeyin yokluğunu çeker mi? mesela bir insan hiç sigara içmemişse yana yana sigara arar mı, aramaz. arama 20 yaşına kadar hiç sevgilisi olmayan bir erkek sevgili arar hayatında, hiç yaşamadıysa bile arar, ister, özler.

büyük ızdıraplar içinde yaşıyorsan, aramazsın.

Bahane bulmaya gerek yok nasıl mutluysan öyle devam sevgili şart değil çok daha büyük sorunlarla boğuşmaltansa tek derdim sevgilisizlik olsun.

Sevgilisiz de iyi, huzurlu bir hayat yaşanabilir hele ki; bunaltan, huzur vermeyen, her bir şeye burnunu sokan, hayatın her alanına müdahele ederek kendini dinletmeye çalışan sevgiliyle olan hayata yeğdir.

Sevgisiz hayattan yeğdir.

2 senedir icinde olduğum durum. Bir negatifligi yok gencler. Fazla buyutmeyin.

Güzelmidir kötümüdür bilemedim olsa bir dert olmasa bir dert.

. Araniyorsunuz ama ona buna yazip sonra bunami yazmis dedigin durum

elizabeth ne rahat.
mümkünatı yoktur.

mecbur olduğu için nefes alıp yemek yiyen bir organizmadır, canlıdır ama yaşadığına hayat denmez. tecrübemle sabittir.

En son 2013 te bir sevgilim olmuştu, böyle manken gibi bir kızdı, önüm açıktı artık bir özgüven gelmişti bana. Dedim bununla çıktıysam, okuldaki diger kızlarlada çıkarım.

Tabi öyle bir şey olmadı beyler, kız benden soğudu, ayrıldık. Çünkü ben, harbi odundum AMK. Ne mesaj atardım ne hediye alırdım, ne bir yerlere davet ederdim, sonra hiç ortamlara girmedim. Çattım kaşımı tüm sezon. Hayatımda da hiç bir kıza yavşamadım. Sırf sevgili olmak için sevgili yapmak bunun uğrunada yavşaklık denen morotonda koşmak bana göre değil.

Anlamsız hayat.

Varligi yoklugu belli olmayan sevgiliden ise, hic olmayan sevgilisiz hayat cok daha iyidir. Kafan rahatdir.

Lol oynarken oyundan soğumanıza sebep olmayan durumdur. Candır.

kötüdür. bir kere seven ve sevilen bir kişi artık yalnız kalamaz.. her şeyini paylaşabileceği sevebileceği bir insanı arar. çaresiz kaldığında o sorunu çözmek yerine sadece onunla olmak ve küçük dokunuşlar bile yeterli.

sevmek sevilmek güzel şey lakin bir insana daha değer vermenin sorumluluğu olmadan daha rahat olan hayat.

(bkz: free agent)

yakın çevrenizdeki tüm arkadaşların bir sevgilisi olduğunda, hatta bi çoğu evlenmek için adım attığında hissedilen teomanlıktır.
baya nba de takas sezonunda tüm oyuncular bi takımla anlaşırken free agent a kalmak gibidir. siz ne kadar birine ihtiyaç duymasanız da çevredekilerin "biri"siz olamamaları, hadi çıkalım bi yerlere dendiğinde "hajı hatunla beraber olcaz"lar, gidilen her yerde sevgilisine detaylı rapor yollamaları, muhabbetin en ateşli yerinde gelen ve muhatabınızı en az bir saat esaret altına alan telefon, feysbuk instagram tıvitırdan tutup neredeyse linkedinden paylaşıma varan süper mutluyuz fotoları falan toplu bir paket halinde hayatına girince adama sevgilisiz olmayı kötü hissettiriyo ipneler.

işsiz.avi iken takılırdım bu mevzuya bir hatun eksikliği hissedilirdi. şimdi kariyer.exe çalışıyor habire çar kasar gibi iş başındayız dolayısıyla benim bu dönem muhabbetlerimin çoğu para-ekonomi-dolar türk lirası parametresi ve iş ile ilgili konulardan oluşurken konunun dönüp dolaşıp arkadaşın ilişkisine ve sevgilisiyle olan anılarına geldiğinde kendimi şarjı bitmeye yakın bir laptop gibi beklemeye alıyorum. çoğu tepkim de aktif dinleme odaklı "aynen, evet, hıhı, tabilen" falan oluyo.

yalnız yaşamayı sevemeyen insanı deli edebilir bu durum, ben yalnız yaşamayı seviyorum hajısos, her zaman sevdim. çevremin çılgın genişliğinden ve sevilen bi herif olduğumdan çok yalnız kalamıyorum zaten, ama severim yalnız kalmayı canımın istediği şeyle ilgilenmeyi.

ha öte yandan evet, evde biri "portakal soydum yer misin" dese hoşuma gider, içerisi sigaradan duman altıyken "tilki mi çıkarıyosunuz" diyip pencereyi açsa iyi olur, "çocuklar plan yapmış çağırıyorlar" deyip günüme ekstra aksiyon katsa iyi olur, "şehir beni çok bunalttı kaçsak ya bi yerlere" deyip iki uçak bileti almama sebep olsa iyi olur, "bu sabah kahvaltıyı ıhlamur kasrında etsek ya" deyip mızmızlamama neden olsa iyi olur, sıkıntılı bir zamanda art arda ikinci sigarayı yakmama müsade etmese iyi olur, birini nefes alabildiğim için mutlu olduğunu görsem iyi olur, azcık mizah anlayışı olsa iyi olur, greenvichini kaybetmiş bi adamın uyku saatlerini beraber uyuma ödülüyle düzeltse süper olur. olur yani bunlar.

ama başına buyrukluğu, hiç bi boku siklememeyi, işkolikliği ve düzensizliği kim yapacak?

süper bir sevgiliyimdir orası açık ama benim sevgilili bir hayata alışmam için işinde uzman iyi bir ekip ve oldukça çok emek lazım lan ehe.

boştur.

Rahat ve huzurlu bi hayattır.

bu dünyada sevgili edinnekten daha önemli işlerinin olduğunu anlamış aklı başında bi insanın seçtiği hayattır.

vay bee millet kafayı sevgiliyle bozmuş.
geçmiş olsun allah akıl fikir versin size

Rahat bir hayat demektir sevgiye ihtiyaci vardir her insanin elbette ancak karistirilmamalidir .