bugün

sevdiğin insanın, sen ona baskın çıktıkça altında ezilmesi ve sinsice bir metaya yada türkçesiyle söylemek gerekirse eşyaya dönüşmesidir...bir zamanlar aşık olduğun varlık, artık evindeki bir masa yada sandalye gibidir...işte o yüzdendir ki o insanla arandaki çatışma sürdüğü sürece aşktan sözedilebilir ve o yüzdendir ki, hiç bir aşk hikayesi mutlu bitmez, çünkü ya bir taraf tükenir bu çatışmadan yada diğeri...
insan fetişizmidir. ilişki tüketimidir. hayatın monotonlaşmasıdır.
(bkz: bugün aslında dündü)