sabah uyanıldığında geçen ilk birkaç saniye

mutsuz bir insanın en şaşkın en huzurlu olduğu anlardır çoğu zaman.

mesela sevdiğin birini kaybetmişsen o an hatırlamazsın,
birisi senin canını yakmışsa o an gelmez aklına,
seni mutsuz eden şeyler gelmez gözünün önüne..
fakat beyin bikaç saniye sonra kendini toparlayınca tek tek yerini alır seni üzen şeyler..
hem de gelir en öne kurulur mutsuzlukların..

ama o ilk saniyeler güzeldir işte mal mal bakarsın tavana. mutlu olduğunu sanırsın.

gurbette uyandıysan en derin hayal kırıklıklarına, hüzünlere gebe olan zamandır.

"yine mi lan yabancı duvarlar, yine mi buradayım ben?" şeklinde iç geçirmenize vesiledir.

benim için gerinmek ve odada göz gezdirmektir.