pişman olunan anlar

Aldığınız karar sonrası pişmanlık duyduğunuz anlardır.

Bazen bu karar size bırakılmaz fakat daha sonra o kararı veremediğiniz için bile pişman olursunuz.

Pişman olmak çokta iyi bir şey sayılmaz fakat kısa süre zarfında bu yoldan cayılabilirse hissiniz biraz daha azalmış olur.

Kimsenin yaptığı işten pişman olmamasını diliyorum bazen son pişmanlık cidden fayda etmiyor.

Yanlis kişiyi o sanmak; bir yığın emek ve hüzünle karışık yağmur israfı..

Degmeyecek adama asik olmak-ti.

Her gün pişman oluyorum..

insan onunla iken birdaha böylesine mutlu olamayacağını bilmiyor .
Hep sonradan hep sonradan ..

verilen değerin boşa çıkması halidir.

Elimde tepsi olduğundan, kapıyı dirseğim ile açmaya çalıştığım an.

Çaylak olmama neden olan başlığı açıp entry girmem.

cok pisman olurum, dogal tabi ama her pisman oldugumda da bunu kendime yediremiyorum. yapmasaydin/dusunmeseydin/boyle olmasaydin diyorum. ama is isten gecmis oluyor, sonuc husran.

Birisine fazla veya gereksiz yere yüklendiğim zaman.

Mastürbasyonun hemen sonrası.

steam yaz indirimlerinde cüzdanı kaybetmek ve o önemsemediğin 20 lirayı arar olmak ...

Para harcanan her an. Seks sonrası var birde.

görsel
Olunan ya da okunacak an ektedir.

iyi geceler sözlük.

annemle konuşurken daha dikkatli olmalıyım. öyle kolay olmamalı onu kırmak.

bir mevzu var bende karışık. pişman edip etmediğinden bile emin olmadığım... çelişkilere meydan vermiş, gerçeklerin üzerine soru işareti koymuş gibi... yarım mı kalmış? yoksa hiç mi var olmamış bir aşkın esiri oldum ben de çözemedim. bildiğim tek şey sevip, üzüldüğümdü o kadar

çok istenen bir şeyi üşrnip yapmamak.

Hemen hemen, nefes aldığım her an vuku bulan durum..

Neyse ki pişmanlıklar, nadiren de olsa güzel..

Son kez olduğunu bilmeden sarılamadığınız o anlar.

Diyete başlayıp bozduğum o an. Kahroluyorum ama engel de olamıyorum. Bıktım bu durumdan.

Zulüm doğduğum gün başladı arkadaşlar.

pişman olunsa da iş işten geçmiştir artık.

(bkz: zamanında yapılamamış bir şeyin içe dert olması)

keşke yapsaydım pişmanlığı, keşke yapmasaydım pişmanlığından daha ağırdır..

trajedi severler ekran başına!

sene 2003. babamın bizi götürdüğü, adını hatırlamadığım bir tesisin didim'deki dinlenme tesislerinde, yakın yaşlarda olmak ve boyu 1.40'ın üstünde olmamak gibi koşulları sağlayan ufak hergeleler olarak oluşturduğumuz ekibin, farklı şehirlerden gelen anne babaların yıllık izinlerinin benzer günlere denk gelişi sebebiyle dağılmadan önceki son gecesi idi.

cem adında, grubun diğer üyelerine kıyasla daha samimi olduğum bir çocukla konuşuyordum. kendisinin bizden bile küçük bir kız kardeşi vardı, o da yanımızdaydı. kendi aramızda yaptığımız oylamada, ailelerimizin oturup sohbet ettiği çay bahçesi kısmına gidecek ve hepimize dondurma alıp gelecek kişi seçildim. gittiğimde benim annem, babam ve cem'in annesi sohbet ediyordu ama babası ortalıkta yoktu. bu detay sebepsizce aklıma takıldı ve dönünce hayatımın en anlamsız, sebepsiz ve aptalca şakasını yaparak "babanız hastalanmış sanırım, gittiğimde orada değildi" dedim. bir yetişkine söylendiğinde doğal olarak panikletecek bu cümlenin 8 ve 5 yaşındaki iki çocuğun üstündeki etkisi sandığımdan çok daha çarpıcıydı. kız birden ağlamaya başladı, cem onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama kendisinin de eli ayağı boşalmıştı bir an. dondurmaları çime atıp hemen koşarak annelerinin yanına gittiler. ben de salak salak az önce neye sebep olduğumu bilmeden kendi dondurmamla kalakaldım. o akşam bir daha o aileden kimseyi görmedim.

ertesi gün annemin "tatlı" bir dille bana anlattığına göre cem'in babasının gerçekten de bir rahatsızlığı varmış ama önceki akşam ben onu göremediğimde sadece tuvalete gitmiş. çocuklar küçük yaşlarına rağmen evde sık sık babalarının rahatsızlığını gördükleri için doğal olarak çok korkmuşlar. anneleri allahtan benim çocukluğuma vermiş ki konuyu geçiştirmiş orada. öğrendikten sonra o zamana kadarki hayatımın en büyük, bunu yazdığım dakikalara kadarki de en büyük birkaç pişmanlığından birini yaşamıştım.

hala o pişmanlığı kalbimde taşıyor olsam da, ister istemez babalarının durumunu o an içime doğmuş gibi nasıl bildiğimi ve daha da önemlisi neden orada cem ve kardeşine bunu söyleme gereği duyduğumu merak ediyorum. "babanızı uzaylılar kaçırmış" demek bile daha makul bir şeydi o yaşlarda. neden hastalıkla ilgili bir şey söyleme gereği duydum, bilmiyorum.