parayla imanin kimde oldugu belli olmaz

para ve iman göz önünde yaşanmayan değerlerdir. ikisinin de kimde olduğu bilinmez. ön yargılarda bulunmamak gerektiğini, kimin ne olduğunu sadece yaratıcının bileceğini anlatan söz.

(bkz: valla ikisi de bende yok)

yahudi atasözüdür.

bazı insanların, üzerinde düşünmesi gereken söz. yurdum insanları sıkça yapıyor: biri içki içer, vay efendim sen nasıl müslümansın, biri oruç tutmaz, vay efendim senin gibi müslüman olmaz, sen nesin kardeşim? kendini tanrı mı sanıyorsun? benim günahlarımı yargılamak, benim günahkar olup olmadığımı söylemek sana mı kaldı? Herkes kendi dinine inanır kendi düşündüğü doğruları ve yanlışları uygular, belki bile bile yanlışı uygulayıp tanrıdan af diler? senin *kinin keyfine mi kaldı benim müslümanlığım? Sonra efendim türkiye hoşgörü ülkesi imiş. geç bunları anam babam, yıılar öncesinde kaldı bunlar. siz böyle öldürdünüz işte o hoşgörüyü. Türkiye kültür mozayiği değil, mermerdir diyenler öldürdü. Şimdi alın, kafanıza düşsün o mermer.

akıldan çıkmaması gereken söz.

garip bir örnek olacak ama (bkz: cübbeli ahmet hoca)

bir hayat hikayesi;

vakti zamanında ege'de bir köylü adam bir lokantaya girmek istemiş. içeri almamışlar. içerden bir garson," amca sen mutfağa gel ben sana yemek vereyim" demiş. adam içeri girmiş yemeğini yemiş. sonra gence teşekkür edip gitmiş. bir vakit sonra lokanta satılmış. satın alan o yaşlı amcaymış. delikanlı garsona lokantayı yönetsin diye vermiş.

işte bu hikaye gerçektir. para ile imanın kimde olduğu belli olmaz. ama zaman ye kürküm zamanı. üstünde varsa zenginsin karnında olmasa da olur.