pandemi döneminin en güzel tarafı

hastalığın güzeli olmaz tabi . hele bir de salgın olunca ... allah hepimizi , hepinizi korusun . geçen yılı hatırlıyorum da evlere kapandık . tüh tüh vah vah nasıl olacak dedik. şanslıydım ki işsiz kalmadım çok şükür .
ancak şahsım adına konuşuyorum ki evden online çalışmak çoookkkk güzeldi be sözlük.

bilgisayarım mutfakta masada bir taraftan işimi yapıyordum, bir taraftan tezgahta hamur açıyordum, mayalı poğaça denemeleri , kekler kurabiyeler ,daha önce vakit bulamadığım için hiç yapmadığım tarifler, karşımda tv açık kadın programlarını izliyorum. çayımı demleyip yaptıklarımı yiyorum içiyorum . saçlarımı farklı tonlara boyadım, kendim kestim, evde ev kıyafetleri ile hatta pijama ile akşamı ediyordum . gelen giden de olmuyordu. arada bir markete gitmek için dışarı çıkıyordum . dışarı çıkamayan yakınlarımın alış verişini falan yapıyordum.
neydi be o günler.
şimdi ise ; akşamdan kıyafetini ütüle hazırla , sabah saçına fön çek, işe git. bütün gün sandalye tepesinde otur. sonra eve gel akşam olmuş zaten yemek yap . kalan işlerini tamamla....
çekilir şey mi? *

her şeye rağmen bugünümüze şükür *

Hayatta herşeyin güzelleşeceğine dair minik bir umudun parlamasıydı.

Şahsımca bol bol kolonya kullanmak.

yoktur.

nefret ettiklerim yapmacık kişilere covid var diye yaklaşmıyordum başlarda. oysaki önceden de şu anda da umurumda değil.

Müge anlı eşliğinde evden çalışmak.

insanlar asosyalliğin ve yalnızlığın kıymetini anladı. o kadar kötü bir şey olmadığını anladı ve bu yaklaşımı tercih edenlere saygı duymaya başladı.

online eğitim.

Pandemin tek güzel yanı, aşık olduğun kadın ile yanı eve hapis hayatı yaşaman.

pandemi benim tüm hayallerimi planlarımı işimi vb siksede tek bir güzel tarafı var akraba dost görünümlü sırtlanların yüzünü görmemek.

değişmiştim ben çok. iyi bir süreç yaşadığımı ve olumlu bir değişim olacağını varsayarken sonuç nasıl bu kadar kötü oldu ben bile anlayamadım.

evde yatmaktır.

vatandaşından "10 verin diye para isteyen" dünya'nın tek devletinde yaşadığımızı, ne kadar yokluk içinde olduğumuzu gördük.