bugün

engelli olduğu halde evinden çıkabilen engelli ayağına milletin duygularını sömüren bu azınlık kesme verilen hak haksızlık olduğu gerçeği.

hem engelli olup hemde otobüse binmek nedir? yahu ben bile bu aristokrat yapım ile sefil halkın arasına karışmak için 1 kereye mahsus bindiğin halde ruhumu teslim ediyordum. sen engellisin ve koskocaman binmediğin bir araca yer yapmışlar senin için. o yerin olmasa oturarak halkı daha rahat gözlemliyebilirdim.

asıl konumuza gelirsek olmamalıdır efendim sağlıklı olanlara büyük haksızlıktır bu.
allah kimseyi boyle cani kisilerin arasina dusurmesin (aminn)
biraz empati kurarsaniz onlar icin bi koltugun degerinin buyuklugunu anlarsiniz.
demokrasilerde bazen adalet düzgün gerçekleşmez eşitlik ilkesine yakınlaşmak imkansız hale gelebilir. bu tür durumlarda pozitif ayrımcılık dediğimiz şeyler gerçekleşebilir ve gerçekleşmelidir. ki ben otobüslerdeki koltuğun pozitif ayrımcılık olduğunu bile düşünmüyorum. o ulaşım hakkına gösterilen bir saygıdır. eğer "egemenliği paylaşan bir vatandaş" temel haklarından yoksun bırakılıyorsa devlet kalksın gitsin. pozitif ayrımcılık gereklidir.
(bkz: pozitif ayrımcılık)