onu bulamayan da var

annelerimizin genellikle söylediği ve bizim de bir an üzülüp önümüzdekini bitirmemizi sağlayan cümledir.

yaşamında sahip olduklarını beğenmeyenlere söylenen deyimdir. arkasından gelen, şükretmesini bil.

bana ınsan sukretmeyı de bılmelı dedırten cumle.*

son zamanlarda unutulmus söz.

onu bulamayan da var!!

ne kadar ben demeye başladık bu hayatta ne kadar ben-cil olduk böyle. hep ben hep ben. sadece ben acı cekiyorum sadece ben mutsuzum sadece ben ben ben. insanlar ben dediklerinde öldüler ve ben dediklerinde mutsuz oldular aslında. bu kadar kör nasıl oluyoruz. en ufak acıyı büyüterek merkezimize alıyor ve hayattan küsüyoruz. oysaki her gün 2600 cocuk sadece susuzluktan ölüyor bunu düsünmüyoruz. ne kadar acı bir yasam sürüyoruz ve hala ben diyoruz. maalesef.

+ onu bulamayan da var.
- bana ne, o bulamayanların sorunu.

edit: böylece bulduklarımıza karşılık olarak bulamadıklarımızı aramaya devam ederiz; çünkü insanoğlu egoist bir tür olup egolarının çevrelediği egoistlik çemberinin dışına çıkamaz ki; çıksa onu bulamayan da var sözünün kullanım alanı daralır.

sahip olunan varlığa sahip olamayanların da var olduğunu ifade eden, 'elindekinin kıymetini bil' manasındaki söz.

bir tür pollyanna tarzı şükür cümlesi.

Yemek için söylendiğinde hiç mantıklı olmayan sözdür.

Allah nimeti vermiş sana, ama sen gidip o değerli nimetle beceriksiz gibi yemek yapmışsın. Asıl suçlu sensin.

O sebzeyi o yemek için feda etmek yaradana Bildiğin hakaret...