bugün

evin bir ucundaki çocuğun malvarlığını terlikle tam ortadan vurabilen annelerin yeteneklerini değerlendirmektir. yapılmalıdır. sadece cephane taşımak yetmeyebilir.
anneleri harcamaktır. zira anneler yakın temastada mükemmel iş görürler.

bir keresinde annemin menzilindeydim ve olay mahallinden uzaklaşmaya çalışıyordum. kaçmamı engellemek isteyen annem, o sert terlikle tam sağ ayağımın serçe parmağına öyle bir nişan almış ki, terliğin verdiği acıyla tek ayak üstünde sektim, hızlı da olduğumdan dengemi sağlayamadım ve pat... yerde 2.80 uzanmışken annem elindeki terlikle kıçıma çok seri bir şekilde darbeler indirmeye başladı.

sadece bu da değildi efendim. tam enseye "şaaak" diye yapışan terlik, efendime söyleyeyim, alete denk gelen terlik. bu annelere özel bir genden dolayı mı kaynaklanıyor hiç anlamış değilim.
(bkz: terlikle adam öldürme sanatı)
(bkz: evler kışla terlikler süngü anneler sniper)*
yapılan yastık savaşında uyguladığım taktik.
süper etkili. abimin gözü cıktı en son.
-bak bak kör olmayasıca nasıl geliyo gavur! (güüüm)
-ay ayten hanım vallahi alemsin nasıl da vurdun hihihi
-vururum tabi ayol beter olsun oh.

olası bir savaşta bu ve bunun gibi diyaloglarla karşılaşmak istiyorsanız anneler sniper olarak kullanılabilir tabi.
zaferin kesin garantisidir. yaşasın anneler! onlar her ülkenin kurucusu ve kurtarıcısıdırlar.
çocuk yaşlarda, kurulabilecek en güzel hayallerden biridir. hani olurya, rüya gibi. sonunda zafer olan.