bugün

"ben mütevazi bir insanım" derse, sıfatını yitiren kişilerdir.
genelde herkes tarafından mütevazi olarak kullanılır ama doğrusu mütavazı dır. onun anlamı başka.

alçak gönüllü, gösterişsiz.
insan kendine bir makam görmediği ve insanlar içinde kendinden kötü kimseyi görmediği zaman mütevazı olur.
On kişiden sekizinin, alçak gönüllü olarak kullandığı kelimedir. Nasıl dilimize böyle yanlış yerleşmiştir bilinmez. Doğrusunu da söylenmek istediğinizde bir tuhaf gelir. Üstelik karşınızdaki de, sanki siz yanlış söylemişsiniz gibi bakar. Çok muallak bir durum.

(bkz: mütevazı)
(bkz: muallak)
(bkz: türk dil kurumu)
(bkz: lionel messi)
(bkz: savatage)
(bkz: mevlana)
(bkz: ergün penbe)

gibi.
tevazu sahibi beşerdir. alçakgönüllü ve düşünceliyse pek az rastlanır bir şahsiyettir.
genelde 'mütevazi' şeklinde yanlış bilinen, tevazu'dan gelir, mütevazı, yani, alçak gönüllü olan manasındadır.
kendini övmeyen, kendisi övüldüğünde mahçup olan, tevazu sahibi kişi.
mütevazı: alçakgönüllü, gösterişsiz.

mütevazi: vezinli.
çoğu insanın yanlış kullandığı tek bir harfin anlam değişikliği yarattığı kelimedir. mütevazi*, birbirine paralel olan demektir. fakat mütevazı tevazu gösteren, iyi olsa bile bunu söylemeyen, alçakgönüllü anlamındadır.
asıl anlamı "enlem,paralel" olmasına karşın mütevazıyla karıştırılıp alçakgönüllü anlamına getirilen sözcük
tevazu kanatlarını ayaklar altına almaktır.
mütevazi kelimesiyle karıştırılandır. ki ikisinin de anlamları farklıdır.
Fakir–zengin, kadın–erkek, türk–ingiliz herkes mütevazı olabilir.

Mütevazı, kendini başkalarıyla denk gören insana denir. Kendini aşağı görene, alçakgönüllü olana denmez.

Açıklaması için: (#32541507)
metevazi yanlış kullanımıdır.
üstüne basa basa söylüyorum ki mütevazı'dır doğru kullanımı.
i kullanmamamız gerekir, aksine ı harfidir doğru olan.
iyi bir diksiyon kuralı için sözcükleri güzel telaffuz etmeliyiz, öncelikle 'mütevazı' kelimesinden başlayabiliriz..