müslümanlar sevgiyi bulmalı ve yaymalı

gavur, kafir diye eleştirip, kendi kafamıza göre cehennemlik ilan ettiğimiz büyük bir grup var ki, bir çok noktada biz müslümanlara kıyasla daha vicdanla ve sevgiyle davranıyorlar.

onların "işleri dinimiz gibi, işimiz ise dinleri gibi"...

bizler sadece cuma namazlarında camilerde buluşup, şu namaz bitse de gitsek dediğimiz sürece ne allah'ın ne de kulların rızasına ulaşamayız. kendi içimizde birbirimize karşı hep öfke ve nefret var. kendimizle kavga etmekten öteye geçemiyoruz. dış düşmanlarımıza sadece bizleri izlemek düşüyor.

adına müslüman diyenlerin birbirlerini bombaladığı bir dünya ne demektir? neden hz muhammed ve hz. ömer'in icraatlarını örnek almıyoruz? neden kuran'daki gerçek dini yaşatmıyoruz? sokaklarda kin, apartmanlarda bencillik, işyerlerinde kıskançlık...

dinimizin kitabında elbette ki, savaş ve barış şartlarının detayları uzun uzun anlatılır ancak biz zahmet edip anlamak için samimi çaba sarfetmeyiz ve elimize sadece kan bulaştırırız.

"müminler kardeştir" ayetini bir düşünsek, bir kabul etsek, bir hayata geçirsek, taşlaşmış vicdanlarımız yatışır.

allah'ın selamı, rahmeti ve bereketi müslümanların üzerine olsun.