bugün

Baharım dediğim gençlik çağımda, her günüm her anım kışa dönüyor.
sevmediğim bi ülkede sevmediğim bi ünide okuyorum (türkiyede değilim keşke türkiyede olsam).
Market kapanmış ve sigaram az.
mutluluğum kanatlanıp hızla uzaklaştı...
Ygs sınavı yaklaşıyor ailevi problemler oldu ufak tefek anneannem bizde kalıyor sevgilim yok hay sıcayım böyle hayata yalnızımda az bekleyin ölüp geleyim.
Ne gariptir ki; insan acıya alışınca, mutluluğa kendini alıştıramıyor..
Okul var, dersler ağır,sınav stresi, sevgilimden ayrıldım, arkadaşlarımla görüşemiyorum vs. Daha bir suru sebeb...
niye mutlu olayım?
hiç bir zaman mutlu olamayacağım.
Hayatım lanet olası sınav ve türevi şeylere bağlı.
Piraye öldü aşkından, yine de dönmedi nazım'a yazmış biri. Ben olsam dönerdim sözlük. Hiç bir zaman pireye olamadigimi anladigimdan uzgunum.
Mutlu olmalık bi şey yok hayatta. Çok politiğim kahretsin.
Anksiyete ve depresyon yaşıyorum evde huzurum da yok.
mutsuzum çünkü mutluyum. ulan ben mutlu olacak adammıydım..
mutsuzum çünkü çok paraya ihtiyacım var.
hala mutlu olmak için bir sebebim yok.
Etrafımda mutsuz insanlar var.
var oluşsal kaygılarım var.
çünkü aslolan mutsuzluktur.
Mutsuzum çünkü arkadaşlarımın çocukları konuşmaya başladı.
her türlü kutsal değerin çıkar uğruna ayaklar altına alındığı, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğünün pazarlık konusu yapıldığı, insanları sadakaya muhtaç bırakara bundan kâr edildiği, insanların özel yaşamlarına her türlü müdahale edildiği, işin yapabilene değil yandaşa verildiği, her gün en az bir cinnet ya da canavarca suçların işlendiği bir ülkede biraz vicdan ve akıl sahibi insan mutlu olamaz da o yüzden.
çünkü seninim diyen tarlada eğilen tek başak yok.
Paranoyak oldum galiba, korkuyorum lan, azcık güven verin lütfen.
mutsuzum çünkü yalnızım.
fazla hayal dünyasında geziyormuşum.