trt 1 de yayınlanan ve izlenme potansiyeli açısından sürpriz bir seyirci toplayan '' leyla ile mecnun '' dizisinin; kaçınılmaz gerçek olan reytinglerinin uçurumdan düşer gibi düşmesinin karşısında ortaya çıkacak olan mecburi halde sona erdirilmesi durumunda, sanki başka bir izleyeceği dizi ve film kalmamış gibi, sanki o dizi hayatının çok önemli bir parçasıymış gibi üzülecek olan ve küçücük bir çocuk misali gözyaşlarını battaniyenin altında saklanarak akıtacak olan insan tipidir.
Ağlamak değil de bir yürek burkuntuluğu olabilir içten içe. Onca bölümlük hukukumuz var yani.
o insan benim hafız. ağlarım da zırlarım da. en azından şimdilik onun gibi dizi yok.
ağlamaktan başka yapılacak bir şey varsa o da yapılır, haktır.
leyla ile mecnun candir. çay gibi sıcak simit kadar gevrek, su kadar sade, gülmek kadar içten bir dizidir. biterse sakal bırakıp yas tutarım.
yaparim da yaparim, yaparim da yaparim. yaparim ulan tabi! leyla ile mecnun bitecek kolay mi? cocuklugumda jetgiller'in bitmesi, ay savascisi'nin, pokemon'un kaldirilmasi gibi bir sey olur benim icin bu. biz bikana kadar bitirmesinler, onur unlu biz bikana kadar gulmeye devam etsin bu diziye de bitirmesin. sezon finalinde bile 'gidiyorlar laagn' diye agzi yuzu dagilmis insanim.
gorup gorulecek en gerizekali insan tipidir. bir diziyi bu kafar abartip ustunede bunu yapmak, baska aciklamasi yok bence.
ağlamakla kalmayıp trt binasını basacak tiptir.

(bkz: yıkarlar orayı)
Doktorların bilmem kaçıncı tekrarını reyting sıralamasında ilk 10 a sokan insandan daha iyidir, candır.
başlık büyük ihtimalle zeynep çamcı gitti diye açılmış ama aynı olay ezgi asaroğlu gidince de olmuştu, fakat ondan sonraki bölümler çok daha güzel oldu. yani sadece ağlamak yetmez.
''senin ağzından çıkanla kulağının duyduğu önce bir anlaşsınlar aralarında sonra öyle çıksınlar.'' dediğim başlık.
en nefret etdiğim dizi bir dede var saçma sapan şeylerle uğraşıyor.
(bkz: ağlama değmez hayat bu gözyaşlarına)**