köy hayatı

Şuan yağmur yağarken aman doluya dönmessin diye dua ettirecek hayattır.

Stressiz ve huzurlu bir hayattır.

Mazot, gübre, ilaç ve yem parasından haberi olmayan yazar beyanı. Evet.

benim yaşamam gereken hayat köye alışmışım şehir hayatının am*nakoyim. 6 yıldır istanbuldayım bıktım amk bıktım ulan.

Bazen dönmek istenen hayattır. Ekip biçmek ne güzel. Evet.

kimine göre zor, kimine göre eğlenceli, kimine göre ise sağlıklıdır.

Öyle tembellik yapılabilen bir hayat değildir asla.

maddi bir sıkıntı olmadığı sürece şehir hayatından bin kat iyi.
trafik yok,stress yok, gürültü yok,temiz hava..

(img:#1917473)
Bugün de yorucu geçen hayat.

Kış hazırlıklarına yardım ettim.

Emekleri üzerimde çok.

Ya bundan bize ne aq.

Çok yorucudur.

Bakın her ay ya bir şey ekilir ya bir şey toplanır.

Ancak kış aylarında boşsunuzdur.

Bugün ceviz çırp topla soy ser torbala işlemini yaptık mesela.

emekliliğimde göçüp gideceğim ve ölene kadar yaşayacağım en iyi hayat olacağına inandığım hayattır.

Zordur bilek gücü istediğinden,
Güzeldir yapaylıktan uzaklığından,
Samimiyettir hâlâ güzel kalpliler barındırdığından..

sürekli olamıyor maalesef. herkes alıştığı yerde yaşayabiliyor ama arada gittiğimde şahane bir hayat.
mesela bu sene 2 ay kaldım ki benim rekorum.
işlerin hiç bitmediği görüşüne katılıyorum.
ufacık bi iş için bahçeye giriyorsun bi bakmışın 2 saat geçmiş.
sonra bir sır vereyim size, bunu pek kimse bilmez.
öğlen sessizliği evet köyde öğlen sessizliği bi gizli hazinedir. farkına varırsanız. o kadar hafif, dertsiz tasasız olursunuz ki uykuya dalarsınız.
tavuklar, kuşlar, insanlar hiç ses çıkarmaz. susarlar ve o sessizlik huzur verir. huzurlu insan uyur ve en mutlu edecek iş budur, insanı. ben dünyayı gezmeye bile değişmem o anı.

insanı erkenden yaşlandıran hayattır.

işim gereği köy kasaba gezen bir insanım.

Ulan adamlardaki hatunlardaki kimliklerine bakıyorum benden 5-6 yaş küçükler,

Kimlik bilgilerini görene kadar, tiplerine bakarak hepsine abi abla çekiyordum.

En güzel kösemi kahvaltısı olabilir. Hiç yaşamadığım yaşamakta istemediğim hayat.

davulun sesi uzaktan hoş gelir.

yaşamam gereken hayat. buralarda yapamıyorum ben ya yok mu şöyle güzel bir köy gideyim ben.

bir süre sonra sıkıcı gelmeye başlayan hayat.

3 ay dayanabildim ben ve üstelik köyü seven biriyim.
Balkonda otururken, domates neyim çapalarken güneş gözlüğü takıyorum diye benimle dalga geçmeye başladıklarında kırılıp döndüm.

şehirdeki hemen hemen herkesin dönmek istediği hayat.

yaklaşık 3 yıldır, annem ve babamın yaptığı eylemdir. babam şehirde büyümüş, bugüne kadar hiç köyde yaşamamış birisi olarak bu işi ciddiye aldı ve kendisine bahçe yaptı. ilk başlarda domates, biber yetiştiririz yeter derken, şimdilerde fasulye, barbunya, kabak, bezelye, soğan, sarımsak, patlıcan yetiştirerek işi büyüttü. baktığınızda iyi bir efor gerekiyor burası kesin. bahçeye bakım yapmadan ürün almak neredeyse imkansız.

çıkan ürünlerden domates suları, dondurulmuş ürünler çıkartarak, mümkün oldukça kışın tüketmeye gayret gösteren bir zincir oluşturuyorlar.

işin komik kısmı; köyün yerlileri bu ürünleri hazır alıyor ve üretime dahil olmuyorlar. genel olarak gözlemim, tarlalarını ekip mahsul almak, sonrasında da ya kahveye gitmek yada farklı işler yaparak geçimlerini sağlamak şeklinde oluyor. aslında bir çoğunun bahçesi bu işler için uygun, ama sorduğunuzda kim uğraşacak bunlarla diyorlar. çiftçilerimizin biraz daha bilinçlendirilmeye ihtiyaçları var gibi duruyor. kendilerine ait, altın değerinde topraklara sahipler, mümkün olduğunda iyileştirilmiş tarım yapıp biraz daha doğal beslenebilirler. ancak onlarda kolaya kaçmayı tercih ediyorlar.

bu biraz "Entelköy Efeköy'e Karşı" filmini anımsatıyor. öz varlıklarımızı koruyup güçlendirmek elimizde, umarım farkındalığımızı yeni nesil ile birlikte daha da fazla arttırırız.

Unutmayınız ki. “Köylü milletin efendisidir!” Mustafa Kemal Atatürk

peşin edit: yazımda çiftçileri kötülemek gibi bir niyetim asla yoktur. lütfen bu gözle değerlendirmeyiniz. çocukluğumun uzun bir dönemi, yaz tatillerinde köyde geçmiştir.

Yaz tatillerinde sıkça yaşadığımın mutlu edici bir durum.

Mustafa kutlu'nun beyhude ömrüm hikayesi tavsiye edilir meraklısına. Birakın bu köy güzellemelerini, medeniyet kenttedir.

Mis gibidir missssss...