bugün

Gizli sapkınlıklar.
(bkz: boyacıköy)
kendi memleketim olabilir. nüfus azlığından mahalle olmuş kasaba olsa da köy diyorum genelde..
Müge Anlı ve esra erola çıkan insanlar şüphesiz..
Şimdi köy var köy var hangi köy.
babaların tatili.
Mezarlık falan geliyor yine de gideceğimiz son yer gibi. En azından köyümüz falan var aq. Bazen bakıyorum sitedeki yaşlılara y.rak gibi beton duvarların içine hapsolmuş can sıkıntısından perişan oluyorlar bayramda seyranda bile aynı yerdeler. Gidecek köyleri bile yok maalesef.
Isparta Keçiborlu geliyor.kiraz bahçesi, traktör, burdur gölü.
Çilek ve muz geliyor.
Benim aklıma salça geliyor.
(bkz: yörük obası).
Kış gecesi elinde gaz lambasıyla dışarıdaki tuvalete yürümek.
Kurt sesleri eşliğinde tahta kapılı tuvalette işini görmek.

görsel
Deniz,kum ve güneş.. şimdi bolca turist, bolca trafik vee bissuru ırktan insan.. keşke hiç keşfedilmemiş olsaydı.. ben yine kedilerimle ufuktaki tekneleri izleseydim.
görsel
Köy enstitüleri geliyor
Keşke hiç kapatılmasalardı.
herkesin birbirinin dedikodusunu yapıp çekiştirdiği, başkalarının işine burnunu soktuğu ama şehir hayatına göre sıcak ilişkilerin daha fazla yaşandığı bir yer geliyor, evet.
Yasaklanan saklıköy reklamı.
Mis gibi tezek kokusu, tatlis sinekler ve uvezler, kopeciklerin sesleri.
Tezek geliyor. Köyümde yer gök tezek zira.
yeniköy kayıkhane....
karaköy ve rıhtım caddesi.
Benim güzel köyüm.

Dağ yok, dere yok, her yer taş-toprak...

Ama seviyorum.

Köyde yaşadığım çocukluk anılarım, köpek fobimin başladığı gün.

Römorktan düşmem. dut ağacında dut yemek.

Harman, helozon, kimyon, buğday, nohut, mercimek.

Tüm ailenin bayramda köyde buluşması.

Mis gibi taze, sıcak ve lezzetli köy ekmeği.

Ciddi ciddi özledim çok.
genellikle şehre uzak olan, gelişmemiş yerler.
Kadıköy, karaköy, bakırköy. Bir de küçükköy var ama yok.
Düşüneyim.

Dedikodu, ayıplama, meraklılık gibi sevmediğim kişiliksiz davranışlar.
görsel
insanları biraz kendilerine saygı duymayı öğrenebilselerdi çok güzel köylerimiz olurdu.