kötü bir aileye sahip olmak

anlayissiz. her dusuncenize dogru oldugunu bilmesine ragmen negatif yaklasan. evde samar oglanina donduren bi aileye sahip olmaktir. agzini acsaniz suc acmasaniz suctur. kibar olmaya calisirsiniz ezerler, kendinizi savunursunuz terbiyesiz derler.

bakin calisma sartlarini demiyorum. bi insnin annesi fahise olur, ma evdehuzur olur. biz de yok.

dibine kadar asosyal oldugunuzu bildikleri halde ben sosyallesmek icin calismak istiyorum diyincr ne alakasi var gerek yok vs vs gecistirirler. utana sikana harclik istersiniz (evet aileden utaniliyo benim aileme sahipseniz) 3 kurusu asik suratla verirler. 2 hafta da bi 20 lira isterim ya da istemem oysaki. ablam calar cirpar ustune harclik bile verirler.

bi insanin mesajina cevap vermezseniz o insan alinir degil mi? ben daha lise yillarinda bunu soyleyerek sms yapmak istedim ona bile sacmalama dediler olmaz bi sey dediler..

yav dogrulugunu bildigim her seyi oblarin da dogrulugunu bildigi bi seyi neden oyle degilmis gibi empoze edip demorilze etmeye calisirlarki? ben sosyopat oldum. her davranisimi sorguluyorum. sonra diyolarki bi ise tereddut ederek yaklasinca korkak ezik yeter ankiyo musun sozluk biktim ben. 1 2 olsa neyse yillardir boyle. kimse benim kadar dayanmazdi

aynı zamanda bilinçsiz, çocuk yetiştirmekten bihaber bir aileye sahip olmaktır. ben küçükken yaşadıkları türlü türlü sıkıntıları bana itinayla empoze ettiler. yetmedi, gözümün önünde birbirlerine girdiler. babam anne tarafından akrabaları zor duruma düşürdü. daha 6-7 yaşındayken babamın yediği bokları bildiğimden akrabaların yüzlerine bakamadım. yeri geldi babamın telefonunda enteresan enteresan kadınlarla mesajlaşmalarını gördüm. üye olmadığı arkadaşlık sitesi yoktu, bilgisayar başında sabahlara kadar otururdu. 4 gb'lık kotası olan internete 150 lira fatura gelince suçlu ben olur, şamar oğlanına dönerdim. herif hapse girdi akıllanmadı. okulda, mahallede adımız çıktı, şöyle kafamız yukarıda salına salına yürüyemez oldum. daha ne nedir bilmiyorken öz güven diye bir şey kalmadı. ufacık bir şey yaparken, en azından bir gofret alayım derken 5 kere düşünür olduk, ya annem kızarsa, ya babam sinirlenirse diye. bunlar uzar gider...

şimdi ergen bir şeye kızmış ailesine çatıyor diyerek hüküm verebilirsiniz ama ergenlik yaşını çoktan geçtim. ki yıllarca ben onların ergenlikleriyle uğraştım. sadece çocukluk çağında onlar yüzünden kaybettiğim bazı şeyleri ne yapsam da geri getiremediğimden kızgınım. iki dakikalık zevk için çocuk yapmayın. şu malum mereti takamıyorsanız gidin poşet bağlayın.

hayata 0-1 başlamaktır. (hayat:1 siz:0)

insan malesef doğarken bunu da seçemiyor.

Çok az şahsın başına gelir. Hayatı sevememeye ve en başta kendini hayat boyu eksik, yetersiz görmeye sebep olur.

Kendilerini ziyarete gelmem Aile evine temizliğe gelmek gibi mübarek. Geldiğinin ertesi gün görevler yığılıyor. Masayı sil, şimdi evi süpür. Şimdi lavaboları ov. Karşılığında katiyen sevgi ve teşekkür görmezsiniz ama anca masayı güzel silmemişsin, yerler iyi olmamış falan olur.

Çocuğunuzu sevmeyecekseniz doğurmayın harbiden ben bu hayata kendi kendimi zorla getirmedim.

Ergenken bunun bir zaman sonra geçecek bir ergenlik düşüncesi olduğunu sanırdım ama büyüyünce harbiden de ailemin kötü olduğunu anladım. Hatta birkaç arkadaşım gelip anlattığın kadar olmadığını düşünüyordum ama anlattığın kadar kötüymüş harbiden demişti.