evrenin sonsuzluğu karşısında ilk çağlardan beri gerçek bilimadamları'nın içini okşamakta olan huşu ve ürperti duygusudur.

''Geleceğin dini, kozmik bir din olacaktır. Bu din teoloji ve dogmalardan uzak olup, kişisel tanrıya üstün gelecektir.'' (albert einstein)

(bkz: kozmik din duygusu)
savcı orayada girer demedi deme ibrahim...
kozmik din aslında bir din değildir, sadece dinsel objelerle oluşan duyguların daha sağlam temellere yönelik duyulacağı inancıdır. yani günümüzde kar tanesine bakıp ''vaayy be allah nasıl yaratmış'' deyip allah kavramına şükran ve hayranlık duyacağımıza aynı duyguları elektrostatik kuvvetlere, atomların yörüngelerindeki fizik kanunlarına duyulacağı fikridir.

bilimsel nedenler karşısındaki hayret, saygı ve kutsallık duygusu bu güçlere tapınılması gerektiği anlamına gelmemelidir. böyle anlaşılırsa klasik dini düşünce sistemine geri dönülmüş olur.