kitabın sonlarına yaklaşırken gelen duramama hissi

agatha christie kitaplarını okurken bende oluşan bir histi.kitap bittiği halde duramıyordum o derece.

güzel bir kitapsa olandır. evet.

Jean-Christophe Grangé romanlarında son 80-90 sayfada yoğun bir şekilde hissedilmesine rağmen çoğunlukla hayalkırıklığı ile son bulan histir.

400-450 sayfa okuduğunuz, hayal gücünüzü sonuna kadar kullandığınız, en ufak ayrıntısına kadar tasvir edilmiş kitabın, sona yaklaştıkça birisi Grangé abimize "hacı bu kitabın bugün bitmesi lazım ya. baskıya yetiştireceğiz valla kusura bakma sana da zahmet oluyor ama" demişçesine çalakalem bitirilişine, günlerdir merak ettiğiniz düğümlerin hoyratça, tatmin duygusu yaratmaksızın çözülmesine tanık olursunuz, üzülürsünüz. öyle ki sonunda dede korkut ortaya çıkıp romanı hızlıca özetlese ve katille ilgili didaktik bir yorum beyan etse şaşırmayacak raddeye gelirsiniz.

bütün bu sebeplerden mütevellit özellikle olaya dayalı metinlerin bazılarında bu dürtüye hakim olunmalı, kitabın sonu daha ağır,daha hazmederek okunmalıdır fikrimce.