kisilerin dini inanclarina saygi duymak

ne bir erdem ne de bir onurdur, her insan var olmasi gereken standartlardan sadece bir tanesidir ki bu standarta sahip olmayan bunyenin insanligindan suphe ederim, bagnazligindan korkarim. bu kisilerle dini konularda tartismak gafletlerin en buyugudur ki surekli haklidirlar ve biz bu dahiliyet disinda olan insanlar surekli ezikdiriz.*
(bkz: cahillerle yaptigim her tartismayi kaybettim)

(ara: inanç* saygı*)

her insanın yapması gereken bir olaydır. kimse kimsenin inancına karışamaz, fakat başkalarının inancına laf atmak cehaletin en büyük göstergelerinden biridir. müslüman birisi gidip ateist bir insana "siz salaksınız bunlar dağlar taşlar nasıl yoktan var oldu?" diyemez, aynı şekilde ateist bir insan da inanan bir kişiye "siz salaksınız allah varsa hani nerde? bi kitaba inanıyorsunuz, örümcek kafalısınız." diyemez. bu, kişinin diniyle değil, kişiliği, terbiyesiyle ilgili bir şeydir.

laikliğin yorumudur.

kişinin dini inancına saygı duymak şart değildir ama saygısızlık etmemek şarttır. sözgelimi ineğin kutsal sayılmasına saygı duymak elinizden gelmeyebilir ve sizi bağlar ancak bir hindunun duyabileceği, okuyabileceği , görebileceği şekilde 'hehe tipe bak ineğe tapıyo' derseniz saygısızlık etmiş olursunuz. isterseniz saygı duymayın dini inançlara, ama saygısızlık da etmeyin.

kuran'da en güzel bir biçimde açıklanmış olay. (bkz: lekum dinikum veliye din)

(ara: inanc* saygi*)