kibarlığın aslında gereksiz bir şey olması

hem samimi, açık sözlü olup hem kibar olmayı başarmak çok zor. hatta imkansız! ne düşündüğünü samimi olarak ifade ettiğin zaman küstah olarak nitelendiriliyorsun. yani kibar olmak için kendimi sansürleyip olmadığım gibi davranmam normal ama ne düşündüğümü dürüstçe ifade etmem küstahlık, öyle mi? mesela, bir insanın gözüne bakarak, “sen iki yüzlü, kıskanç bir homo sapienssin” gibi bir cümleyi gayet kibar bir şekilde söylesem acaba kibar mı olurum, yoksa küstahlıkta ayrı bir boyuta mı geçmiş olurum?… aaah… toplumun şu gereksiz değer yargıları yok mu… bu yüzden en iyisi sessiz kalıp, ne düşündüğünü kendine saklamak ve sadece yokmuş gibi davranmak galiba.

ben aslında yokum.

Olmayan durum. Kibarlık, ülkemizde tam oturmamış bir kavram. Ne kibarlık ne kibarlık değil keskin çizgilerle birbirinden ayrılmamış. Yurtdışından biraz ithal edilmiş ama onlarda tam kabul görmemiş.

Başka bir nokta ise haddini bilmek. Kimsenin kimseye gidip herhangi bir şekilde sen söylesin ya da böylesin dememesi normal olanı. kibarlıgı kustahligin mazereti olarak göstermek biraz absürt. yeah.