bugün

kapasitesinin olabildiğince altında bir işe maruz kaldığında hissedilen duygudur.
emeklilikte sıklıkla görülen depresyonun ana nedeni.
Genellikle lisans tezi yazarken hissedilen duygu. Hani birinci sınıfta profesörsündür, ikiye geçince doçent olursun, üçte doktorsundur, dörtte asistan ya... Tezi yazmaya başlayınca da işe yaramaz oluyorsun moruk.
Boşluğa düşmektir.
Biri elimden tutsunda alsın götürsün.
Yapabilirsin desin.
Ne yapacağımı da söylesin ama.
Hedeflerim olsun yeniden.
Başarma hırsıyla sarılabileceğim.
Başarısızlık olmasın sonunda yine.
Hayaller kurayım.
Orda olmak isteyeyim.
Orayı düşüneyim.
Ama orda olayım sonunda.
Genelde tek kalinca olur. yani yalnizlik cokunce. cok kotu bi hisdir. ama gelip gecer. oyalanacak biseyler bulmak lazim.
yeni mezunsanız oluyor öyle...
sürekli basarisizliga uğrama sonucu edinilen duygudur.
Yıllar yılı hissedilendir.
Kendini işe yaramaz hissetmektense intihar etmek daha mantıklı geliyor, işe yaramayan bir mahluğun yaşamasına ne gerek var.*
Halam ve kuzenimle amele gibi saatlerdir resim çekindiğimizde fark ettiğimiz durum.
iş yerinde dayın yoksa yaptığın emeğe işe rağmen sana hıssettirdikleri.
işe yarayanlar ne boka yarıyorlar acaba hissine teğet geçen bir histir. bakış açınıza bağlıdır. nasip olmayınca şey bile yenmezmiş efendim. yani işe bile yaranılmazmış öyle diyelim.
hasta psikolojisi.
nasıl anlatsam şöyle sırtıma kırbaçla vurarak çalıştırsalar daha fazla işe yararım.
uykulardayız düzensiz uykularda, kaygılardayız amına kodumun memleketinde hep ondan.
Kuşkusuz öyle hissetmiyorum, öyle olduğumu biliyorum.
Ben hep senin gibi olmak istemişimdir.
işe yarar herhangi bir şey göremeyince kendim de normal hale geliyorum gözümde. boş hayatın boş parçalarıyız.
Bazen oluyor,
Kendi hayatımda değil ama yardımına yetişemediğim, tüm kapıların kapandığı, çaresizlik içinde dönüp durduğum durumları oluyor sevdiklerimin.
Ben, bir sevdiğimi üzgün görünce, ona hayatı güzelleştiremediğimde hissediyorum en çok bu hissi.
Kendimi ne zaman işe yaramaz hissetsem ulu sözlüğe giriyorum ve girdileri okuyorum. Zeka seviyemin aslında - bu oksijen israfı çapulculara göre - ne kadar ileri olduğunu fark edip, 2-3 laf sokup, çıkıyorum.
Genelde çok önemli ve acil bir durumda müdahale edemediğin zamanlarda olan durumdur. intikal esnasında turnike yapmama rağmen kanaması durmamıştı devremin. Ama merak etmeyin şimdilerde taş gibi.
depresyon dönemlerinde çokça hissedilendir. sonra hayatın anlamsız olduğunu ve tamamen yaşama nedeninizin korkuya bağlı olduğunu anlarsınız. bilmek isteği ile yanıp tutuşurken önünüzde koskoca bir bilinmezlik vardır. çok da takılmaması gereken bir durum bence. başarı kavramı görecelidir. hile ile başarılı olacağıma başarısız olmayı tercih ederim ben.