kariyer bağımlısı insanlar

ozellikle yuksek puanli universitelerin son sinif ogrencilerinin olusturdugu, mezun versiyonlarinin buyuk bir kisminin amerika sokaklarinda ac - susuz dolastiklari ve green card ugruna herseyi yapmaya hazir, insan grubu. genellikle siyah takim elbise giymis bir elinde kahve diger elinde laptop olarak resmedilmis, kapitalist devri insanciklari.

bulunduklari birimin amiri veya muduru olarak altin vurus yapacak insanlardir.

en yükseğe tırmandıklarında ve ordan aşşağıya baktıklarında, yukarı çekemeyecekleri tek ve en önemli şeyin gençlik zamanları olduğunu ve onu da fani dünyada en değerli anlar olduğunu idrak edicek insanlardır.
not: madem o seviyeye kadar gelmiştir bunu da idrak edebileceğini varsayıyorum. *

amaç ile aracı karıştırmış insanlardır.

affedersiniz ama inek olarak tabir edilen ve genellikle evde kalmış hatun ve erkeklerdir. hayattan başka bir beklentileri kalmayınca kendilerini olabildiğince işe adayan, patronların gözbebeği olan insanlardır. bir çoğumuz bu tip insanları sevmesek de bill gates'in çok güzel bir sözü vardır: ineklere iyi davranın, muhtemelen onlardan biri için çalışacaksınız.

hayatın tadını çıkaramazlar.

ya yanlız insanlardır yada para gözdürler.

hırslarından geberirler!

özellikle nefret ettiğim eski sevgilimdir kendisi ders çalışmakdan görüşmeye vakit bulamazdı bu kadarda olmaz ki azizim bi durun yahu..

ruh hastalarıdır diye düşünüyorum, her muhabbetleri işleri kariyerleridir, işi gücünden başka hayatları yoktur.

Ozel hayati olmayan insanlardir.

materyalist yapılarıyla kapitalizmin en sükseli uşaklarıdırlar. insanlar onun için amacına ulaşmak için kullanılacak nesnelerdir.

kendi kariyerim açısından değil de, karşı tarafın yani müstakbel erkek arkadaşımın kariyeri açısından kariyer bağımlısıyım. para değil, kariyer. mevcut işinde iyi bir kariyeri olsun isterim. mümkünse zekasını boş boş işlerde değil de,kariyerinde kullansın isterim. baktığım ilk şey kariyerdir, bu da benim manyaklığım.

bu insanlarda genelde 40-50 yaş aralığında ne yapıyorum ben hissi oluşmaya başlar ve iyi bir kariyerin yalnızca birkaç bin lira fazla emekli maaşı almasına fayda etmesi haricinde bir özelliği olmadığını anlar. özellikle yoğun çalışma temposunda yaşayan insanlar en güzel çağlarını yıllık izin bile kullanamadan bir robot gibi geçirir ve ileride buna pişman olur.

hiç anlam veremediğim insanlar. çevremde ne kadar kariyer yapmış insan varsa hepsi şikayet ediyor ve huzursuzlar sürekli.

çünkü yaptığın iş değişmiyor aslında, ve ek olarak üstte de rüzgar sert esiyor. işe başlarsın, müdüründen talimat alırsın, müdür olursun, direktöründen talimat alırsın, direktör olursun, gmyden talimat alırsın, gmy olursun gm olursun yine bitmez.

2 sene beyaz yaka çalıştım ve hayatımın en zor zamanlarıydı ki herkesin çalışmayı hayal ettiği şirketlerde çalışmışımdır.

sonra dedim ki "batsam da çıksam da sürünsem de sefa da sürsem kendi işimi yapmalıyım" ve o doğrultuda hayatımı yaşamaya başladım.