bugün

kafasından sorunlu bir insandır.
Benim kaç tane var sayısını bilmiyorum. Küçükken haşarı bir çocuktum, gerçi büyüyünce de değişmedi ya neyse!

Sağ kaşımda gayet karizmatik görünen bir kırık var, küçükken güreşirken oldu.

Bir keresinde kafamda sandalye kırdılar, öyle tahta filan da değil, bildiğin demir kahvehane sandalyesi, ensemden aşağı götüme kadar kan aktı lan, sıcağı sıcağına hissedemedim bile hiç, o sandalyenin kırık bacağıyla kafama vuranı komalık edene kadar dövdüm, kafamın acısı acilde dikiş yerken geldi, zonk zonk zonk diye o damardan her kan geçişinde sanki kafama çekiçle vuyorlar gibi oldu.

En kötüsü geçen hafta sanayide oldu, kafamı bi kaportacıda elektrik panosuna vurdum, aynı çizgifilmlerdeki gibi kuşlar uçuştu o an, dünya ayaklarımın altından kaydı sanki, liftteki arabanın tekerine tutunmasam küt diye yere yapışıyodum öyle bi baş dönmesi yaşadım, bak ben kurşun yemiş adamım öyle bilincim gitmedi amk!