bugün

“ Her şey kağıttan, bir şey alevden ve o bir şey yok etmeye yeter her şeyi aniden.”
Dünya durduğunda gözlerinde,
Anımsa sözlerini anlayanları...
Bu başlığı her okuduğumda, kalırsaaa yazık oluuur diye şarkıyı söylemeye başlıyorum.

içimden bu geldi, bunu söyledim.
özlediğim bir şeyler var.
Ben yine bi boklar yedim ya.

Yapmamam gereken bir şeyler yaptım ama pişman da değilim inşallah olmam.
kalırsa yazık olur. hayata küsüverirsin, hüzünler seni bulur. bi' şeyler yapabilirsem, güzel gözlerin için başından geçeni anlat, masaldır benim için...
aklıma direk kavak yellerinin gelmesi bazı şarkılar dizilere o kadar yapışmış ki aklına direk onu getiriyor.
“Ben bilmem, hiç kendimi korumak zorunda kalmadım.
Bilmem, ben bir çocuğu düşünmek zorunda olmadım.
Hiç evlendirilmedim, evde dayak görmedim.
Kendi evimde kendi odama zorla hapsedilmedim.
Ben hiç öldürülmedim..”
Selam size boş insanlar.
Bu kötü zamanlar bir son bulsun.
hep o tabağımızdaki son lokmayı yemeyerek annemizin öğütlerine isyan etmemizden yarım kalıyor hayallerimiz, isteklerimiz.
Yazık, gerçekten çok yazık.
Her şeyi geçtim. Bir insan kendini neden bu denli basitleştirip alçaltır.

Hayır şöyle sen bakıyorsun.
Dokunduramıyorsun, yakıştıramıyorsun.

Ama insanlar hata olduğunu kabul ettikleri şeyi ısrarla tekrar edip, hata olduğunu kabul etmesine rağmen telafiye çabalamayıp aynı hataya meyilli yaşamaya devam ediyorlar.

Gerçekten çok yazık.
Sıkılıyorum, sıkılıyoruz, sıkılıyorlar.
Böyle olmayı ben istemedim. Zaten kimsenin de umrunda değilim.

Bir kocam bir oğlum... şükür sebeplerim, iyikilerim. Ama onlara bile zor geliyor benim bu hallerim.

En çok ikisinden Özür dilerim.
"Ele geçirmeye çalışırsan muhakkak yitirirsin O'nu.
Çünkü bırakmaktır kalmasını sağlayan."
Cümlesinin amına koyayım.
insanlara kırgınım.
içtiği içkinin muhabbettini yapan, görselini atanlara gıcık oluyorum. Sanki o marka viskiyi, birayı bir tek sen içiyorsun.
Olmasaydı sonumuz böyle.
icimden hicbir sey gelmiyor.
Sevip de söyleyemediğim şarkılar var.
Bir dizesini asla hatırlayamadığım şiirler..
Keşke, keşke o ben olsaydım dediğim hikâye kadınları..
Düşlerim var.
Bulunduğum yerden iğreniyorum. insanlara ne yapsan yaranamıyorsun bir de. Uzaklaşmak kaçmak istiyorum. Hapisteyim sanki bu evde bu şehirde.
hayatta yapmam dediğim şeyi yaptım, pişman değilim ama tahmin edemeyeceğim kadar çok sevme potansiyelim var şimdi. Fakat arada kilometrelerce yol ve virüs var. Neden yaptım bilmiyorum ama şaka maka özlüyorum da!
"allah sabredenler ile beraberdir". umarım kalan ömrümüz ne kadar ise, geçen ömrümüzden daha güzel yaşayabiliriz.
Dünya yeterince kötü, insanlar da bu kötülüğü ellerinden geldiğince artırıyorlar.