insanın kendine yaptığı en büyük kötülük

Kendini bir türlü affedememek. Kendini affetmeyen insan geçmişinden kimseyi de affedemiyor.

kilo almak.

sürekli "keşke"lerle yaşaması...

ümitsizliğe kapılmak. hele ki başkalarının ne dediğini önemseyip, ümitsizliğe kapılmak kendisine yapacağı en büyük kötülüklerden. şeytanın bir insanda en büyük isteyeceği şey ümitsizliğe kapılmasıdır. bu yüzden şeytan kendisi hiçbir şey yapmasa bile insanın kendi ümitsizliğinden zevk alır. o yüzden sevgili kardeşlerim, umutlu olun. umudunuzu yeşertecek şeylerin peşinden koşun. koşun, olun, kapılmayın vs gibi öğütleri kendime de dolaylı olarak söylüyorum buradan. kimseye öğüt verme gibi haddim yok. aksine kendi kafama girsin diye yazıyorum açıkçası.

HERKESi iYi SANMAK.

Hayati, kin ve öfkelerini törpüleme yeteneğine geliştirmeden yaşam sürmek.
Her daim, zehirli hava solumak gibi.
Hem bedene, hem ruha en büyük zarar budur.

başarabileceğini düşündüğü ama sırf kendine güvenmemekten dolayı yapmadığı herhangi bir iştir. bir insan başarabileceği düşündüğü bir işi yapar aslında mantık olarak evet ama; kendine güvenememek, güvenmemek lanet bir şey işte. yani farkında olmadan değil, her şeyi bilmek ama yapmamak durumu. bir nevi eşeklik.

Ertelemek yani her şeyi hayatı işleri kendini vs diye gider.

Kendini bağışlamamak. insan affetmeye kendinden başlamalı başka türlü olmuyor.

hep yarınını, bir sonrasını düşünmek.

görsel

Kendini affetmemek. Öz eleştirinin dozunu kaçırmak. Bir de gereksiz mütevazı olmamak lazım. Gerçek sanıyorlar sonra.

Kafaya çok takmak...

Her şeyi...

Her kesi.

ağır kurallar koyup çiğnememek, hayat kısa yaşanılan her şey kar kalıyor acısıyla tatlısıyla

Büyük bir kötülük.

Hem de insanın kendine yaptığı. Bence kendini suçlamak. Mesela bakın bana, ben hep haklıyım. Demek ki kendime iyilik yapıyorum.