insanları sevmeyen insan

bir çok insandan kazık yemiş ya da daha yemeden ne mal olduğunu anlamış insandır. hatta böyle tiplere fırsat vermeyerek, hoşlarına giden şeyleri inadına yapmayarak ve bazı durumlarda mallığını yüzüne tokat gibi çarpmak insana o insanla olan dostluktan daha çok huzur, mutluluk verir. fırsatını bulmuşken ağzına sıçılmalıdır.

(bkz: Kendini sevmeyen insan)

insanligi sevmeyen insandir aslinda.

Insan kadar asagilik, bencil, cikarci, ikiyuzlu canli da yoktur bu sacma alemde.

insan olmak baska bir sey.

aynı zamanda kendisini sevmeyen insandır. Bir insan başta kendisini sevmeli. Bu şeyler doğru orantılıdır.

Çok kitap okuyan insandır.

kendisini sevmeyen insandır. özünde fedakardır, bencil değildir. kendisini kandırmaktadır, ütopik, herkesin şirinler gibi laylaylom olduğu bir dünya hayalindedir. her an köşeden münir özkul'la zeynep değirmencioğlu çıkacak da hayat sevince güzel şarkısıyla çakma broadway çekecek sanır ama şansına çıkan tek şey sırttaki hançerdir. artık bir yetimdir.
(bkz: arketip)

iyi insanlar sevilir her zaman. ancak çevresinde iyiden çok kötü insan gördüğü için genel olarak insanları fazla sevemiyor dur.
hayvanları, bitkileri,dünyayı,evreni seviyordur.
benimdir.

Bir süredir bu benim çünkü onlar da beni istediğim gibi sevmiyor. Niye yaşıyorum diyorum bazen.