insanları kırmaktan ve üzmekten korkmak

korkarım güzelim korkarım.

başarıyı anlamanız için başarısız olmanız,
muhabbeti anlamanız için yalnız kalmanız,
kalp kırmaktan korkmanız için çok kırılmanız gerekir"diyerek kürsüden iniyorum.

insanları kırmaktan ve üzmekten korkunca, o insanlar kırılmaz ve üzülmez. kırılan ve üzülen siz olursunuz. hiç şaşmaz.

Önceden çok korkardım. Şimdi hiç korkmuyorum. Kırar üzersem özür dileyip gönlünü alabilirim çünkü. Ha yok ısrarla kırılıp üzülmeye devam ediyorsa kırılıp üzülesi var herhalde der konuyu kapatırım kendi içimde.

Kırılıp üzülmek, kırmak üzmek mühim değil ki. Herkes kırılıp üzülebilir, kırıp üzebilir. Şu bardağın şurada oluşuna da üzülebilir insan... mühim olan tarafların sonrasındaki tutumu. Teşkürleer.

Bir korku hâline getirmedim bu durumu ancak hoşlanmam ve sevmem.