ilkokul arkadaşlığı

hiç bitmeyen gerçek dostluklardır.

Kişiye göre değişecek arkadaşlıkdır. Hiç bir ilkokul arkadaşımla konuşmuyorum.

Bitmeyen dostlukların kurulabilecegi arkadaşlardır.

Devam etmeyen arkadaşliklardir.ilkokul da arkadas oldugun biriyle gelecekte ne paylasabilirsin ki belli bi sure sonra paylasacak konu kalmaz.
-"ehehhe ayşe yazmayi en erken ben okumayi en erken sen cozmustun hatirliyo musun ehehhe" den oteye gitmez muhabbet.

Edit:ilkokullular rahatsız...

Bitse bile bitmeyen paradoksal arkadaşlıklardır.

genelde insanların ne olduğu ilkokulda belli olmaz bu yüzden kısa süreli arkadaşlıklardır.

görsel

30.yılı kutlamaktadır.

pek bakılmayan arkadaşlıktır.

Sebep:

(bkz: seviye farkı)

Gereksiz arkadaşlıklardır, ilkokuldaki arkadaşı napayım ben. Üniversite arkadaşlarımla görüşüyorum sadece yeterlidir.

durduk yere bulununca piyango hissini yaşatan arkadaşlıklardır..

yaz tatili başlarken hep söz verilirdi eylülde bir araya gelineceğine dair. ve ben son verdiğim sözü tutamadım, onlara haber bile veremeden başka şehre, başka hayata geçtim en mutsuz yıllarım oradan ayrılınca başladı. en çok da onların dostluğunu özledim, paylaştığımız yılları özledim. hepimizin farklı hikayeleri vardı kimisini annesi terk etmiş, kimi anne babası var ama onlardan uzak yaşıyor, kimisinin annesi o bebekken ölmüş üvey annesi istemediği için babaannesi büyütüyor ama ortak yönümüz başarılıydık hayır hırs yoktu bizde, sadece okulu seviyorduk bir arada olmayı seviyorduk tenefüste koşarak seksek oynadığımız yeri kapmayı, her gün birbirimize elma getirmeyi, okullar arası yarışmalara katılmayı, her şeyi paylaşmayı severdik. onlar müsamerelerde sınıfın tüm kızları olduğu gibi folklor ekibindeydi ben her zaman ki gibi üst sınıflarla tiyatro oynamayı seçerdim. hocalarımızın isteğiyle kolej sınavlarına girdik üçümüzde kazandık ama ailelerimiz izin vermediği için kalmıştık aslında birbirimizden hiç ayrılmayacağımızı düşündüğümüz için sevinmiştik buna o zamanlar. ama yıllar hepimizi farklı yerlere savurdu.

yıllar sonra ilk defa facebooku amacı için kullandım onların soyadları değiştiği için hep aradım ama bulamadım ama onlar beni bulmuş çok değiştiğim için tereddütte kalmışlar ama sonunda bulduk ve çok değişik heyecan, sevinç, özlemle konuştuk ilkokul arkadaşlarımla samimiyetimizden bir şey kaybetmemişiz bu beni çok mutlu etti. son sözümüzü yad edeceğiz bu eylülde izmir' de bir araya geleceğiz.

okul yıllarında haziranlarımızın şarkısıydı.

https://www.youtube.com/watch?v=y2LefUVALEw

önemsizdir hiçbiriyle görüşmüyorum isimleri aklımda bile değil bana ilkokulu aynı okulda mı okuduk diyen bi arkadaşa o kadar gerekssiz gördüğüm için hayır diyip adımı başka söylemiştim karıştırdınız demiştim net gereksizdir.

yıllar sonra fotoğraflara bakılıp küçüklük halimize birlikte gülümsemektir.

sadece ilkokulda kalır arkadaşlık ilerde merhaba merhabaya döner iletişiminiz çünkü o kabuğundan çıkmıstır.

gerçek ve çıkarsızdır
candır.

aradan 15 sene de geçse 55 sene de geçse muhabbetin kaldığı yerden, aynı samimiyette devam edebildiği nadir ilişki türlerindendir. ilkokulda insanın karakterinin ne yöne gideceği gayet de bellidir, mesela bizim sınıfın en haşarı, en vurdumduymaz ve kavgacı veleti 25 yaşındayken kendisini güneşi beklerken dizisindeki kerem sayer sanıyordu. sınıfın en aptal hatunu bu defa arkadaş grubunun en aptal hatunu. en egolusu yine aynı kişi. böyle gider bu. ama şu gerçek değişmez, bu tarz arkadaşlıklar lise ve üniversite yıllarındaki gibi çıkara dayalı değildir. dolayısıyla kendinizi sonuna kadar güvende hissedersiniz onlarla birlikteyken. en önemlisi çocukluk yapmaktan korkmazsınız, çünkü onlara rezil olamazsınız. en rezilinden en güzeline kadar her halinizi en saf şekliyle bilen tek topluluktur o arkadaş grubu. iyi ki varlar.