ilk kalp krizi

sıkışmışsında osuramıyorsun gibi bir his ile kendini belli eder. sanki osursan rahatlayacaksındır ama osuruğun da yoktur. zaten sonrası aritmi efendime söyleyeyim sızı... fark edersen şiddetli öksür. yok fark edemezsen zaten 2.sinde seni senden alır götürür.

Gece on sularıydı. Caddede arkadaşlarla konusa konuşa yürüyorduk. Ani bir tutulma oldu malum yerde. Önce hemen geçer diyerek bir şey söylemedim. Ama her adım attığımda bu acı kendini daha çok ortaya atıyordu. Arkadaşımı durdurdum kolundan tutarak. Kalbim acıyor dedim. Yüzüme baktı. Ve bir şey demedi. O an sanki sol yanıma bıçak saplandı. Eve az kalmıştı. Acımı içime atarak eve geldim. Hala ölmemiştim, yaşıyordum. Üstüme kalın şeyler giyindim. Çorap sayımı arttırdım. Battaniyemi alıp bir köşede kıvrıldım. Hala bir şey olmamıştı ama acım konuşmamı engelleyecek kadar çoktu. Kimseye bahsetmedim bundan. Yarın olup geçmesini umdum. Ve yarın olduğunda acımın yerinde yeller esiyordu. Sadece klasik kramplarımdan bir tanesinin kalbime uğradığını anladım.

1203 yılında john sebastian crysis tarafından geçirilmiştir.

yakınlarına "ay ben çok fenayım" dedikten sonra kalbini tutarak yere düşen crysis,

yapılan tüm müdahalelere rağmen kurtarılabilmiştir.

öldürmeyen allah öldürmüyor.