hüzünlenmemek için eski fotograflara bakmamak

aşk acısı çekenlerin gerçekleştirdiği eylemdir. sırf onu hatırlamamak için, açıp da bakmazsınız o fotograflara. bakmaya korkarsınız, görünce tekrar onu aramaktan korkarsınız. vs. vs..

aslında en güzeli eski fotoğrafları yırtmaktır. istesen bile bakamazsın. oh, şahane.

daha kolay bir yolu var hiç eski fotoğrafınızın olmaması.

sadece aşk acısı değil, geçmişte kalan kötü anıları hatırlamamak adına veya yıllar çabuk geçti psikolojisine girmemek için de yapılır.
pek çok sebebi vardır.
ama eski fotoğraflar hususunda gören göz kavramıdır önemli olan.

istersen; mutlu günleri, ve yine istersen acıları, hoş olmayan hatıraları görürsün.

iyi anıları hatırlayıp da üzülmemek için, boşluğun aşınmasına neden olmamak için yapılan eylemdir.

zordur ve saygısızlıktır belki anılara ama en iyisi fotoğrafları yok etmektir..
ona ithafen kağıda dökülmüş şeyleri yakıp, küllerini klozete atmak, üzerine sifonu çekmektir..
yazılan mektupları, o mavi şalı ona, gözünün görmeyeceği kadar uzağa göndermektir..
onunla dinlediğin şarkıları silmektir.. ama yine de sevmektir. çok değil ama, hak ettiği kadar.

kötü günler yaşadığını gösterir.

şöyle de bir bilimsel gerçek var:

sevgilinizden ayrıldıktan sonra onunla çekildiğiniz fotoğraflardan kaçmak yerine onunla yaşadığınız şeyleri tekrar yad etmek, acınızı hafifletiyormuş. bilginize...

daha da kötüsü vardır. her şeyin eskimesine alışmışsındır geçip gittikten sonra sadece fotoğrafların kalması artık çok tanıdık gelir. bu da fotoğraf çekmekten soğutur insanı.