hiçbir zaman hiçbir şeyin tam olmaması

aslında, iyice düşünüldüğünde, şu hayatı yaşanılabilir kılan durumdur, her zaman bir şeylerin eksik olması da denilebilir, hani, 'insan ne için yaşar?' sorusunun cevaplarından birisidir, insan hep bir şeyleri tamamlamak için yaşar, sürekli bir yap bozun parçalarını arar, bu arada yaşanan, iyi ve kötü şeylerin toplamı ise, hayattır.

en büyük dert, hiç derdinin olmamasıdır,

düşünsenize, eksik olan hiçbir şey yok, her şey tamam, hiç derdin yok, hayattan isteyebileceğin bir şey yok.

bunun kadar kötü bir şey olamazdı herhalde...

--spoiler--
hevesim olsa param olmuyor
param olsa hevesim
--spoiler--

demiş attila usta, ya ikisi de olsaydı, kim yazacaktı bu şiiri?

bu dünyanın sadece bir yansıma olduğu düşünüldüğünde tamamiyetten söz edilemez zaten.

insanoğlunun doyumusuz olmasının bir sonucudur.

ama bazı durumlar vardır ki canınız sıkılır, bir şeyler yapmak istemezsiniz, hayattan zevk alamazsınız falan filan.

hava boşluğunda kalıp debelenip durursunuz. işte bir şeylerin eksikliğini o zaman hissedersiniz.

mükemmele ulaşamama durumunu beraberinde getirir.

eğer "hiçbir şey" "hiçbir zaman" tam olmuyor ise 'zaman' kavramıda bir 'şey' olduğundan tam olamayacak böylece 'zaman' kelimesinin başına asla 'hiçbir' getirilemeyecektir. yani eğer hiçbir şey tam olamıyorsa 'zaman' da 'hiçbir' kavramına sahip olamayacaktır. çünkü zamanın tam olarak 'hiç' olması zamanın negatif olarak daima olduğunu belirtir ki o zaman bu cümlede paradox oluşur... mu? ne?