bugün

herkesin birbirine benzediğini söyleyip aslında diğerlerinden farkı olmayan, ikiyüzlü, kıskanç ve dürüst olmayan insanlarla karşılaşmaktan diğer tüm insanlardan tiksiniyorum. nerede bu güzel insanlar?
çoğunluğun "insan" değil, "iki ayaklı" olmasındandır.

(bkz: her iki ayaklı insan değildir)
makul bir sebebi vardır zannımca.
sürekli aynı şeylerin başına gelmesi.
yapmaz dediğin kişilerin bile aynı boku yemesi.
burun ve kulaklarını karıştırmaları.
farkındalığın bir dışavurumu.
ya tiksinirsin ya umursamazsın.
farkında değilsen de zaten at gözlüğü ile bakıyorsun.
ben ekseriyetle umursamıyorum. tavsiye ederim yapabiliyorsanız. herkesin sesini kısmaktan daha güzel ne olabilir ki?